How To Have Sex: vooral over hoe het niet moet

Drie Britse tienermeisjes reizen af naar een zuip- en seksvakantie op Kreta. Ze denken dat ze dat voor de lol doen, maar de lol blijkt triest, in een erg goede film.

Tara en haar vriendinnen doen wat veel jonge Britten doen: feesten in een goedkoop, snoeiheet en geheel op toerisme gericht Grieks resort. Dit is Malia, op Kreta, maar alle Griekse eilanden hebben van dit soort strand-stadjes waar de woorden ‘Pizza Slices’ (kort vóór het zuipen) en ‘Full English Breakfast’ (de morgen erna) de Britten uitnodigend toejuichen. Wie weleens in het centrum van Amsterdam komt, kent ze ook: joelende dronken en stonede Britse jongeren, hees van het schreeuwen en lachen en op zichzelf ongetwijfeld vaak heel sympathiek, maar in groepsverband nogal irritant. De acteurs in dit regiedebuut van Molly Manning Walker zijn waanzinnig overtuigend: het is 1-op-1 zoals deze vakantie-Britten in werkelijkheid zijn. Als toeschouwer laveer je tussen ‘Jezus, kunnen jullie opzouten’ en ‘jullie zijn best lief, maar pas op jezelf’. Dat laatste doen ze dus niet, want dit is verplicht de BEST. HOLIDAY. EVER!

Het meisje Tara, een verbluffend subtiele rol van Mia McKenna-Bruce (Persuasion) is maagd, en dat is een soort sociaal probleem inmiddels, vinden zij en haar vriendinnen. Die vriendinnen zijn geen maagd meer en hitsen haar op: de inzet van de vakantie is wie het meeste seks heeft. Dat klinkt wulps en spannend, maar is het niet per se: How To Have Sex is geen kinky tongue-in-cheek seks-komedie maar een bedachtzame en serieuze film (met veel keiharde club-scènes, het is geen rustige film) over hoe het is om onder groepsdruk dan eindelijk maar eens ontmaagd te worden. Door een - zo blijkt - domme klootzak genaamd Paddy. Die ook niet veel beter weet, want de jongens in deze film zijn ook een soort speelbal van maffe tiener-dynamiek. Maar Paddy staat zichzelf alles toe en krijgt nul sympathie van de film, en terecht. Zijn vriend Badger, die zich op het podium laat pijpen als afsluiting van een dansfeest, heeft mededogen met Tara en was eigenlijk voor haar bestemd. Hij wordt in de paar dagen dat ze elkaar leren kennen, verliefd op haar en beschermt haar, wat ze zelf niet eens doorheeft omdat ze voortdurend daas en dronken is. En Badger is te laat met zijn bescherming, want Paddy heeft zich dan al aan Tara vergrepen.

Want Tara, die besefte dat Badger er niet in zat die avond van het pijpen op het podium (de film is redelijk expliciet ordinair, net zoals dit soort vakanties), ging dan maar met Paddy het strand op. Haar ontmaagding voelt niet als een ontmaagding, maar meer als een verkrachting. Die wordt nog erger doordat Paddy van Tara eist dat ze ‘ja’ zegt, wat ze tijdens de tenenkrommende seksscène op het strand ook doet, tegen haar zin in. Zogenaamd ‘consensual sex’, een afgedwongen ‘ja’. Badger, die ook een eikel wordt door de drank die hij min of meer verplicht naar binnen giet, deugt wel echt en beseft dat hij een liefde heeft verloren door dat onzinnige gedoe op dat podium. Zo lopen Badger en Tara elkaar mis, alleen maar door de voortdurende groepsdruk en de behoefte om aan een rol te voldoen; die van wulps party-meisje en fitte party-jongen.

How To Have Sex is semi-autobiografisch: regisseur en schrijver Molly Manning Walker dankt op de aftiteling ‘alle katten en straathonden van Kreta en alle meisjes met wie ik op vakantie ben geweest’. De meest rake scènes in de film zijn van Tara, die een paar keer alleen op straat loopt, omringd door lege bierflessen en andere rotzooi, terwijl ze haar schreeuwende vrienden even voor laat gaan, bewust afstand houdend. Het zijn erg eenzame scènes, maar How to Have Sex is uiteindelijk geen tragische film, Tara wordt opgevangen door haar vriendinnen. Treurig is de film wel. En daardoor een bedachtzame en niet-betuttelende aanbeveling: How Not To Have Sex.

How To Have Sex, vanaf donderdag 15 februari 2024 te zien in de bioscoop