Greenleaf S02: Waar Empire, Dynasty en The Godfather: Part III elkaar ontmoeten

Just when I thought I was out, they pull me back in! (Michael Corleone).

In het spoor van hitserie Empire (seizoen 4 is elke dinsdag te zien bij FOX) kwam het Oprah Winfrey Network in 2016 met Greenleaf. Net als Empire is dit een soapy dramaserie, maar dan niet over de muziekindustrie, maar over de spirituele, en minder spirituele, dagelijkse beslommeringen van de Greenleaf-dynastie en hun megakerk Cavalry, waar Bishop Greenleaf (Keith David) de scepter zwaait.

Via oudste dochter Grace (Merle Dandridge) maakten we in seizoen 1 voor het eerst kennis met de Greenleaf-clan, waarvan alle leden in hetzelfde poepsjieke landhuis wonen. Allemaal, behalve Grace. Ooit was zij de gedoodverfde opvolgster van papa – ze werd zelfs een profeet genoemd – toch ontvluchtte ze twintig jaar geleden het ouderlijk huis. Na de dood van zusje Faith (ja, het is zo’n familie) keert ze schoorvoetend terug in het familiebedrijf.

De reden van haar vertrek – en één van de rode draden van het eerste seizoen – was de giftige aanwezigheid van oom Mac (Gregory Alan Williams) die niet met zijn handen van minderjarige meisjes, en zijn nichtje Faith, af kon blijven. Ook over seizoen 2 werpt hij zijn duistere schaduw. Hij is voorwaardelijk vrij – kennelijk is zijn belastende bewijsmateriaal in een andere zaak voor het OM belangrijker dan het vasthouden van een serieverkrachter. Maar het is Basie Skanks (Jason Dirden), een directe concurrent van Bishop Greenleaf, die zich dit seizoen ontpopt als staatsvijand nummer één.

Ook het tweede seizoen van Greenleaf is een beetje een allegaartje. Het heeft Empire-aspiraties, maar is daarvoor lang niet kitsch genoeg. Het enige karakter dat in de buurt komt is Lady Mae (Lynn Whitfield), dat zo uit een oude Dynasty-aflevering had kunnen lopen. De serie doet misschien nog het meeste aan The Godfather: Part III denken. Niet alleen vanwege de thematiek – een familielid wordt toch weer het verstikkende familieleven ingetrokken – maar ook vanwege het wisselvallige acteerwerk.

Dit komt ook deels door het script, waarin zowel romantische partners (hoofd beveiliging Noah), wraaklustige exen, als baby’s als sneeuw voor de zon kunnen verdwijnen. Het overgrote deel van de cast varieert van competent (Oprah Winfrey als flamboyante tante met alcoholverslaving), tot ietwat zouteloos (zwangere zus Charity en getroebleerde echtgenoot Kevin, die worstelt met zijn homoseksuele gevoelens) tot eendimensionaal (oom Mac, die de term ‘kwaadaardige, pedofiele oom’ net zo goed direct op zijn voorhoofd hadden kunnen tatoeëren). Ondertussen doet schoondochter Kerissa (Kim Hathorne) een gooi naar de rol van Lady Macbeth, al heeft ze duidelijk het toneelstuk nooit gelezen.

Waarom je toch moet kijken? Vanwege de genuanceerde, warme optredens van dochter Dandridge en vader David en de ijzige blikken van moeder Whitfield (aan haar passief-agressieve gedrag kan zelfs Emily Gilmore van Gilmore Girls nog een puntje zuigen). En vanwege het unieke kijkje dat de serie biedt achter de schermen van een megakerk, inclusief taboes (dit seizoen: kerk en homoseksualiteit).