Column: Michiel Huisman en de schone kunst van de betrouwbare bedpartner

Michiel Huisman heeft in Hollywood voor zichzelf een unieke niche gecreëerd: die van bescheiden seksuele sidekick. Ik geef hem groot gelijk.

Ik geef het toe: aan het begin van het eerste deel van Zack Snyders bombastische ruimte-epos Rebel Moon had ik niet gedacht dat Michiel Huismans personage Gunnar een lang leven beschoren was. Hij speelt een fatsoenlijke landarbeider die gedoemd lijkt om van een afstandje smachtend toe te kijken hoe de stoere Kora (Sofia Boutella, Kingsman: The Secret Service, de mummie in The Mummy uit 2017) hun wereld beschermt tegen een gewetenloos militaristisch regime. Wanneer Kora met iemand het bed in duikt, is het ook niet met hem, maar met de lokale spierbonk. Met de introductie van avonturier Kai (Charlie Hunnam, Sons of Anarchy) lijken Gunnars kansen helemaal verkeken.

Maar... in deel twee van Rebel Moon, sinds vrijdag 19 april bij Netflix te zien, vallen de twee elkaar dan toch in de armen.

Eigenlijk had ik het kunnen – of misschien zelfs wel moeten - weten. Sinds zijn internationale doorbraak met zijn rol in de serie Treme (te zien bij HBO Max) in 2010 heeft Huisman namelijk in Hollywood een bijzondere niche voor zichzelf weten te creëren, die van bescheiden seksuele sidekick. Zoals acteur James Marsden jarenlang de eerste keus was voor de rol van tweederangs vriendje (Enchanted,The Notebook, X-Men, Superman Returns), lijkt Huisman met zijn halflange haar en vriendelijke gezichtsbeharing de ideale kandidaat wanneer er wordt gezocht naar een betrouwbare bedpartner, die zijn vrouwelijke - en vaak meer bekende - tegenspeelster niet zal overschaduwen.

Ik geef hem groot gelijk. Het zijn misschien geen macho hoofdrollen, de personages staan steevast in dienst van een – sterkere en meer complexe – vrouw, maar het levert hem daardoor wel memorabele scènes op met actrices als Connie Britton (Nashville), Reese Witherspoon (Wild), Tatiana Maslany (Orphan Black), Mary Elizabeth Winstead (Kate) en Kaley Cuoco (The Flight Attendant). En laten we vooral zijn rol als Daario Naharis niet vergeten, de loyale strijder en dienstbare minnaar van Daenerys (Emilia Clarke) in Game of Thrones. Opvallend detail: het was een rol die hij destijds had overgenomen van Ed Skrein, die in Rebel Moon dan weer de grote slechterik speelt.

En vergis je niet. Zo’n dienende rol is niet voor iedereen weggelegd. Zoals iedere eerste mannelijke ballet-solist je kan vertellen vereist zo’n ondersteunende functie wel degelijk kunde, en een zekere mate van bescheidenheid. En laat dat nu net zijn wat een gekwelde verzetsstrijder als Kora – en een film zoals Rebel Moon - nodig heeft. Gunnar is geen strijder en geen leider, maar wel de constante waar Kora altijd op terug kan vallen. In een film vol lege bombarie is Gunnars verhaallijn verfrissend simpel en puur. Soms is fatsoenlijkheid genoeg.

Bregtje Schudel en Omar Larabi schrijven per toerbeurt wekelijks over wat hen opvalt op het gebied van series en/of films.