City Hunter: speelse maar infantiele thriller

Een privédetective gaat in Tokyo op zoek naar de moordenaar van zijn partner in matige manga-verfilming.

Privédetective Ryo Saeba (Ryohei Suzuki) heeft dagelijks last van een onhebbelijkheid: hij gluurt graag naar mooie vrouwen. Zo staat hij in de openingsscène van City Hunter met een verrekijker in zijn handen op een wolkenkrabber bij een appartement naar binnen te turen. Gelukkig heeft Saeba ook een goede kant: hij lost graag complexe zaken op. Als zijn partner wordt vermoord, dan slaat hij de handen ineen met diens zus Kaori (Misato Morita) om te achterhalen wie de dader is. Die zoektocht blijkt geen sinecure en laat zich omschrijven als een aaneenschakeling van kekke actiescènes.

City Hunter, dat gebaseerd is op een populaire mangastrip, werd al vaker verfilmd, onder meer in 1993 (met Jackie Chan). Regisseur Yûichi Satô kiest ervoor om de cartooneske sfeer uit de strip te behouden. Dus dienen zich veel flauwe geluidseffecten aan en ligt de boodschap er sowieso nogal dik bovenop. De oneliners van Saeba spreken boekdelen, zoals wanneer hij tijdens een confrontatie een waarschuwing afgeeft: ‘Hou je mond en smeek de hel om vergeving.’ De makers slagen er nauwelijks in om diepgang te geven aan het hoofdpersonage, die dus vooral te boek komt te staan als een hitsige jongeman.

Het lijkt er sterk op dat Satô zich vooral heeft gefocust op de actiescènes, die er an sich goed uitzien. Hij had echter beter kunnen beginnen met de dramatische facetten van de plot, die nu onderbelicht aanvoelen. Het is evident dat de balans ontbreekt in City Hunter. Met als resultaat een speelse maar infantiele thriller met een seksistische protagonist.

City Hunter, vanaf donderdag 25 april 2024 bij Netflix