Barry S03E01: buitengewoon grappig én heerlijk melancholisch

Foto credits: Merrick Morton/HBO

Nadat het tweede seizoen eindigde met een door Barry (Bill Hader) aangericht bloedbad is de huurmoordenaar annex aspirant-acteur uit de titel in het derde seizoen op zoek naar vergiffenis. De vraag is echter of Barry’s daden niet per definitie onvergefelijk zijn. Onomkeerbaar zijn ze wel, hoewel de Tsjetsjeense gangster NoHo Hank (Anthony Carrigan), die aan het slotstuk van vorig seizoen door Barry werd neergeschoten, springlevend blijkt. Geestig genoeg klopt Barry uitgerekend bij hem aan als hij om werk verlegen zit. Maar, 'vergiffenis moet je verdienen', verkondigt NoHo Hank boos.

Barry’s leermeester Gene Cousineau (Henry Winkler) wil zijn protegé evenwel niet vergeven, en heeft een plan bedacht om hem te vermoorden. Totdat Barry aan het einde van de eerste aflevering van het derde seizoen een list bedenkt waardoor Cousineau hem toch zal vergeven. Dit alles klinkt koddig, maar showrunners Alec Berg en Hader vinden voortdurend de balans tussen lichtzinnige humor en zwaarmoedig drama. Barry is grappig omdat zij zo stoïcijns is, crimineel NoHo Hank is grappig omdat hij zichzelf – in tegenstelling tot veel gangsters uit de popcultuur – niet erg serieus neemt – en zijn relatie met Cristobal (Michael Irby) is weer ontroerend.

Veel ideeën die in Barry tot bloei komen lijken op papier dan ook potsierlijk, maar werken wél. Knap is ook hoe een aflevering begint en eindigt op dezelfde plek: een vallei aan de rand van Los Angeles, waar Barry in de openingsscène twee mannen executeert en in de slotscène juist zijn barmhartigheid toont. Met Hader die dit soort momenten niet larger than life acteert, maar ingetogen, gedecideerd. Barry is de hoofdpersoon maar niet per se de gangmaker. Hij is een dromer, iemand die droomt van een beter leven. Maar hij is ook iemand die vreest dat hij gedoemd is om te vervallen in oude gewoonten.

Die tragiek en melancholiek is voortdurend zichtbaar in Haders gezicht. Barry is dan ook een van de meest melancholische televisiedrama’s van het moment. Met tegelijkertijd misschien wel de beste grappen.