Veel mensen met psychische klachten hebben baat bij een hulphond. Toch wordt dit niet vergoed. Waarom niet?Je kent waarschijnlijk Charlotte Bouwman wel. De vrouw die, samen met haar hond Bobbie, voor het pand van het Ministerie van Volksgezondheid haar wachttijd voor een behandeling in de GGZ besloot uit te zitten (meer lezen over die idiote wachttijden in de geestelijke gezondheidszorg kan
hier). Haar hond helpt haar door de moeilijke periodes heen. Maar Bobbie is geen officiële hulphond, daarvoor zou hij opgeleid moeten worden en dat kost tussen de tien- en vijfentwintigduizend euro. Geld dat door verzekeringen niet vergoed wordt, althans niet als het gaat om psychische klachten. Hulphonden voor mensen die slechthorend, doof, slechtziend of blind zijn worden wel vergoed.
Psychische klachtenStijn besluit in
AcademyTV een belletje naar verschillende verzekeringsmaatschappijen te wagen. De antwoorden zijn eenduidig. ‘Nee, wij vergoeden geen hulphonden bij psychische klachten. Wij vergoeden alleen signaalhonden. Maar dat is meer voor mensen die doof of slechthorend zijn.’ ‘Nee, alleen bij blindengeleidehonden vergoeden wij.’ ‘Psychisch staat er niet bij.’ En zo gaat het nog wel even door. Kortom: het wordt niet vergoed.
HulpstukMaar het is wel nodig. Bijvoorbeeld voor de 23-jarige Nine. Ze is autistisch en heeft een eetstoornis. Ze heeft nu twee jaar een hulphond, genaamd Sas. ‘Ik denk dat Sas letterlijk mijn lichtpuntje is. Mensen die in een rolstoel zitten hebben een rolstoel, en Sas is mijn hulpstuk waardoor ik weer dingen kan. Het blijft gewoon vallen en opstaan, vechten tegen mezelf.’