Een eerlijk gelijkwaardig Nederland. Wij zijn voor. Jij ook?

Samen voor Marokko: 'De kracht die zij hebben is bewonderens­waardig'

16-09-2023
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
1573 keer bekeken
  •  
Schrijver Abbie Chalgoum en NRC-journalist Oumaima Abalhaj

Schrijver Abbie Chalgoum en NRC-journalist Oumaima Abalhaj over de aardbeving in Marokko

© Samen voor Marokko

In Samen voor Marokko, een live-uitzending in samenwerking met VPRO en Het Rode Kruis, is geld ingezameld voor de slachtoffers van de aardbeving in Marokko. De verhalen van de getroffenen werden verteld, er werd gesproken over de hulp aan het getroffen gebied en er was muziek.

De eerste uren na de ramp: 'Ik krijg niemand te pakken'

Een groot deel van de familie van schrijver Abbie Chalgoum woont in het getroffen gebied. Ook zijn vader was op dat moment daar. In de uitzending vertelt Chalgoum hoe hij de eerste uren na de ramp heeft beleefd. ‘Ik kreeg appjes binnen met de vraag: “hoe gaat het met je?”. Ik vroeg me af wat er gebeurd was. Toen las ik over Marrakesh, over waar het epicentrum was en dacht: “oh god, familie." Ik belde mijn moeder in Venlo om te vragen of zij familie al gesproken had, maar zij kreeg niemand te pakken. Toen begon de hel te ontstaan.’

'We dachten dat mijn vader in Marrakesh zou zitten, maar… maar hij was niet te bereiken. Ik belde familieleden: “heb jij hem gezien of gesproken? Het was uiteindelijk zijn buurvrouw die vertelde dat hij er niet was, dat hij waarschijnlijk in een van de dorpen zou zijn. Ik probeerde mensen te bereiken, maar ja, die mensen waren onbereikbaar in de bergen. Hun mobieltjes hebben al de hele avond en nacht aangestaan,  die zijn leeg. Uiteindelijk kreeg ik druppelsgewijs berichten binnen: “met ons gaat het goed, je vader heb ik niet gezien en gesproken”. Het duurde uren. Ik was continu aan het appen en bellen om te vragen of iemand iets had gehoord. Een buurvrouw van een nichtje in Agadir is gaan zoeken. Anderhalve kilometer berg op, berg af. Opnieuw gingen uren voorbij, tot we te horen kregen: “je vader is gezond en wel. Het gaat goed, met rest van de familie ook. Maar alles is plat hier”.’

Welke verhalen hoorden journalisten?

Journalisten Mustafa Marghadi (NOS) en Oumaima Abalhaj (NRC) waren als een van de eersten ter plaatsen in het getroffen gebied. Marghadi: ‘Toen ik een grote rots zag die boven op een huis was gevallen, kwam het bij mij binnen dat het écht zo heftig was als waar ik bang voor was. Al die dramatische verhalen van mensen over wat ze verloren waren; ik overstroomde een beetje.’ 

Ze vertellen wat ze daar toen aantroffen. Abalhaj: 'Verdiet, wanhoop, hulp die ze van me vroegen terwijl ik daar machteloos stond - het enige dat ik bij me had, was mijn recorder. Ze vroegen om medicijnen, insuline bijvoorbeeld. Ik had dat allemaal niet. Ik wilde helpen, maar dat kon niet. (…) Ze wezen naar boven en zeiden: “dit is wat God gewild heeft, we accepteren het, zo had het moeten zijn”'.

'Het was best wel confronterend. Ik herbeleef de momenten continu. Ik zit daar nog steeds met mijn hoofd, terwijl mijn lichaam hier zit. Het zien van de beelden is lastig, moeilijk. Ik ben met mijn gedachten continu bij die mensen. Ik vraag me af of ik hun verhalen genoeg heb verteld, of ik ze genoeg een gezicht en stem heb gegeven.’

Hoe komt de hulp tot stand?

Kort na de ramp worden er veel initiatieven opgestart om de mensen daar te helpen. Zo ook door cabaretier Najib Amhali, die met zijn stichting Najiba, samen met andere goede doelen, inmiddels al meer dan 900.000 euro heeft opgehaald.

Wat is er nu nodig?

‘Na een week zitten we op een transitiepunt', zegt Derk Segaar, hoofd Internationale Hulp van het Nederlandse Rode Kruis. 'De eerste focus was heel erg op het redden van mensen en hen zo snel mogelijk onder het puin vandaan halen. Eerste hulp bieden, medische hulp. (…) Nu zijn we een week verder (…) Nu zijn we lichamen aan het bergen, en zorgen voor de mensen die het overleefd hebben. De hoofdfocus gaat naar tenten, dekens, warme kleren, water en voedsel.’

Kinderburgemeester Louey Zerourou: 'Hoe zit het met mijn oma en opa? Zijn ze veilig? Zie ik ze nog wel?'

'Zaterdagochtend aan de keukentafel hoorde ik het verschrikkelijke nieuws van mijn mama: Marokko is getroffen door een zware aardbeving. Oh nee! Hoe is het met mijn oma en opa? Zijn ze veilig? Zie ik ze nog wel? Ja, ik heb mijn grootouders nog. Blijdschap ging door mij heen. En toen kwam de traan: verscheurde families, verwoestende huizen, geen scholen meer.'

Motherland - Numidia & Nick Schilder

Numidia en Nick Schilder zongen een speciale Engels-Berberse versie van Motherland.

Doneren voor Marokko?

Doneren kan via Giro 6868 van het Rode Kruis. Met een donatie draag je bij aan de hulpverlening in Marokko.

Doneren voor Libië?

Storm Daniel nam het leven van duizenden mensen en 10.000 mensen raakten vermist. Doneren kan via Giro 7447.

Kijk de hele uitzending terug:

Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Meld je snel en gratis aan voor de BNNVARA nieuwsbrief!