Een eerlijk gelijkwaardig Nederland. Wij zijn voor. Jij ook?

Hoe is het om uitgehuwelijkt te worden?

  •  
08-08-2021
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
4837 keer bekeken
  •  
pexels-dmitry-zvolskiy-1676133
De zomervakantie staat voor de deur en dat betekent dat er weer honderden jongeren slachtoffer dreigen te worden van huwelijksdwang. 

‘Het was de bedoeling dat ik op vakantie zou gaan. Ik wist wel dat ik daar een jongen zou ontmoeten, maar niet dat ik gelijk zou gaan trouwen. Ik dacht: het zal wel, ik kom wel weer terug’, vertelt Nadia aan Alicante-redacteur Elif Kan. Op zestienjarige leeftijd wordt zij door haar ouders uitgehuwelijkt aan een man in het buitenland.
 
En Nadia is niet de enige. In de zomerperiode worden honderden jongeren onder valse voorwendselen meegenomen naar het buitenland, waar zij vervolgens onder dwang moeten trouwen. ‘Het is echt niet alleen iets van vroeger, het is ook iets van deze tijd’, aldus Elif.

Waarom?
Het komt voornamelijk voor onder Turken, Afghanen, Pakistanen, Irakezen, Marokkanen en Koerden. Maar ook in culturen in het Midden-Oosten, Zuid- en Centraal-Azië, onder Roma, en binnen Hindoestaanse en orthodox-christelijke gemeenschappen, beschrijft Celal Altuntas in 2015 voor Joop. De uithuwelijking kan verschillende redenen hebben. ‘Om een familielid naar Europa te helpen', of 'om te voorkomen dat de eer van de familie wordt aangetast als hun dochter kiest voor haar geliefde’, aldus Altuntas. Maar ook ‘om de familiebanden te versterken’, vult Rianne Ophorst van het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating aan. Een huwelijk tussen neef en nicht bijvoorbeeld. Maar ook om ‘ongewenst gedrag te corrigeren'. 'Dan moet je denken aan: seks voor het huwelijk, homoseksualiteit of een te vrije levensstijl. Daarbij kan het huwelijk worden ingezet om de familie-eer te beschermen en te herstellen.’ Belangrijk om te benoemen, vindt Altuntas, is dat uithuwelijking niet alleen meisjes aangaat en ook jongens tegen hun zin en onder dwang moeten trouwen.
Ontmoeting
In het vliegtuig vertellen Nadia’s ouders over de bedoeling van hun reis. Er wordt haar verteld dat ze bij aankomst een man zal ontmoeten. Een man waarvan haar ouders graag willen dat ze met hem trouwt. Op het vliegveld staat hij haar op te wachten. ‘Het was heel apart. Hij stond daar met zijn zusje, ik was daar met mijn moeder. Hij had bloemen voor mij meegenomen. Maar het enige wat ik dacht was: ik wil naar huis. Alleen zijn.’  

Maagdelijkheid
Nadia weet direct dat ze niet met de man wil trouwen, maar toch gaat het huwelijk door. Een maand lang worden er voorbereidingen getroffen voor de bruiloft, waarna de trouwdag en de huwelijksnacht volgen. ‘In veel culturen wordt er ook van je verwacht dat je direct met je nieuwe partner naar bed gaat, om te bewijzen dat je nog maagd bent’, legt Elif uit. Maar dat wil Nadia niet: ‘De eerste week mocht hij niet aan mij komen. Ik was heel bang.’ Dat wordt haar niet in dank afgenomen. Wat volgt zijn roddels. ‘Daarna hoorde ik allemaal rare verhalen: dat ik het niet zou doen omdat ik al ontmaagd zou zijn. Toen liet ik het gewoon gebeuren. Maar toen werden alsnog mijn ouders gebeld met de mededeling dat ik al ontmaagd zou zijn.’
‘Het speelt in je vertrouwde omgeving, de mensen waar je loyaal aan bent: je familie, je ouders. Schaamte is ook een hele bepalende factor.'
Rianne Ophorst
Vluchten
Kort daarna raakt Nadia zwanger. Vanaf dat moment verliest ze steeds meer controle over haar leven. Na een jaar besluit ze dat het zo niet langer kan: ze moet weg. Ze verzint een smoes en vlucht terug naar Nederland, met haar kindje. Ze zegt tegen haar man voor hem een visum te zullen regelen, maar dat gebeurt niet. ‘De Nederlandse overheid gelooft niet dat ze - omdat ze zestien is - uit vrije wil getrouwd is met hem. Hij mag dus niet hierheen komen’, aldus Elif. Onder druk van de schoonfamilie gaat Nadia’s moeder met haar kleinkind terug naar het ‘vakantieland’, waar het kind haar wordt afgenomen. Ze reist terug zonder kind. Het gaat momenteel slecht met Nadia. Ze heeft haar dochter al drie jaar niet gezien. Ze wordt nog steeds lastiggevallen en bedreigd door haar ex-schoonfamilie en heeft de eer van haar eigen familie geschonden, wat voor spanning zorgt. ‘Het is niet makkelijk’, vertelt Nadia.

Onzichtbaar probleem
Nadia’s verhaal is exemplarisch voor dat van vele jongeren; zo’n twee- tot achthonderd per jaar. Een specifieke inschatting is moeilijk te geven, volgens Ophorst. Het probleem is namelijk erg onzichtbaar. Ophorst: ‘Het speelt in je vertrouwde omgeving, de mensen waar je loyaal aan bent: je familie, je ouders. Schaamte is ook een hele bepalende factor. Taboe. Het is echt een grote stap om daar hulp in te vragen, omdat er grote gevolgen kunnen zijn.’ Er wordt dus maar heel weinig melding gemaakt van uithuwelijking. Om die reden bestaan er geen officiële cijfers.
                         
Signalen herkennen                       
Als we dit in de toekomst willen voorkomen is het belangrijk dat we de signalen leren herkennen, volgens Ophorst. ‘Het kan zijn dat iemand die normaal gesproken heel sociaal is, zich ineens gaat terugtrekken; het contact met anderen minder opzoekt. In extreme gevallen kan iemand zichzelf pijn gaan doen. Het kan ook dat de mensen in de omgeving anders met die persoon omgaan, meer controle uitoefenen bijvoorbeeld. Of een heel plotseling of lang familiebezoek in het land van herkomst.’ Om meer grip te krijgen op het probleem is het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport half juni een campagne gestart tegen, onder andere, huwelijksdwang. Ze hopen hiermee (potentiële) slachtoffers hulp te kunnen bieden. ‘Hoe eerder zij om hulp vragen, hoe beperkter de gevolgen kunnen blijven’, aldus het ministerie.
Door Carolien Ronde
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.