Herstellen van borstkanker: hoe doe je dat?

Jessie ontdekte een knobbeltje in haar borst. Het bleek borstkanker. Nu is ze een jaar schoon. Jurre gaat met haar mee naar haar eerste jaarlijkse borstkankercontrole.

Een jaar geleden gaat Jurre Geluk in Jurre's Date in gesprek met Jessie, die dan borstkanker heeft. Ze vertelt hoe ze erachter kwam, hoe de behandelingen zijn en hoe het is om je haar plotseling te verliezen. Nu is ze schoon en spreekt Jurre opnieuw met haar af. Die dag staat de eerste jaarlijkse borstkankercontrole op het programma. 'De eerste check sinds ik ziek ben geweest. Ik ben echt heel erg nerveus', vertelt ze. 

'Het is een medisch proces waar je in blijft zitten', legt Jessie uit. 'Waarschijnlijk de rest van mijn leven.' Vijf jaar na de ziekte is iemand pas officieel "kankervrij", wat betekent dat Jessie (die nu een jaar schoon is) officieel nog steeds kankerpatiënt is. 'Het is iets waar je niet van afkomt, de angst en de controles blijven. De komende vijf jaar heb ik sowieso nog medicijnen die ik moet nemen en iedere vier weken een injectie.' Ze gelooft dat het iets is dat altijd bij haar zal blijven: 'Of ik het nou wil of niet. Het is iets waar ik mee moet leren leven.'

Het gaat inmiddels een stuk beter met Jessie. 'Ik ben begonnen aan een revalidatietraject bij het ziekenhuis en dat gaat nu hartstikke goed. Daar ga ik nu twee keer in de week heen.' Daarnaast heeft ze ergotherapie: 'Daar moet ik puzzels oplossen en leren dingen te onthouden, omdat je hersenen door de chemotherapie ook worden aangetast.' En daar merkt ze in het dagelijks leven nog regelmatig de gevolgen van: 'Fietsen in druk verkeer is voor mij bijvoorbeeld veel te chaotisch, omdat mijn hoofd gewoon niet kan verwerken om op zo veel dingen tegelijk te letten. Dat gaat gewoon niet.'

Ook gaat Jessie naar een psycholoog: 'Om te verwerken dat ik ziek ben geweest, want geestelijk heeft het natuurlijk ook een enorme impact.' Vooraf had Jessie er weinig rekening mee gehouden hoe lang en intensief de nasleep van het ziek zijn zou zijn. 'Ik dacht: corona is voorbij, ik kan weer leuke dingen doen. En dat is tot op zekere hoogte ook wel zo, maar ik moet ook vaak gas terugnemen en even streng voor mezelf zijn, dat ik het rustiger aan moet doen. Het is niet meer zoals het was.'

Jessie gaat op haar eerste jaarlijkse controle. Een spannende dag. 'Ik ben bang dat ik straks slecht nieuws ga krijgen.' Het is een trauma: 'Je herleeft het eigenlijk weer.' Gelukkig ziet alles er goed uit. Ze is, zoals ze het zelf zegt, 'APK goedgekeurd'. En dat is een enorme opluchting. 'Dat betekent dat ik nu weer gewoon een jaar verder kan relaxen en niet hoef te stressen. Ik ga zeker even een flesje champagne opentrekken straks.'

Het vertrouwen in je lijf terugkrijgen kost tijd. 'Sinds de borstamputatie heb ik wel iets meer vertrouwen in mijn lijf, omdat het weg is. En de lymfeklieren kunnen ook niks meer uitzaaien momenteel. Maar aan de andere kant houd je wel in je hoofd dat het terug kan komen, waar dan ook. Wat dat betreft heb ik dan weer weinig vertrouwen in mijn lijf.'