Een eerlijk gelijkwaardig Nederland. Wij zijn voor. Jij ook?
Hoe gaan nabestaanden om met de MH17-ramp?
17-07-2019
•
leestijd 2 minuten
•
377 keer bekeken
•
Hoe gaan nabestaanden om met de MH17-ramp? Familie, vrienden en de geliefde van Darryl (19 jaar toen hij overleed) blikken terug op een bijzonder leven.
Zodra je weet hoe het met vlucht MH17 van 17 juli 2014 is afgelopen, is het verhaal van bijna iedere passagier van die vlucht een tragisch toeval. Waarom kozen de reizigers net die vlucht die uit de lucht werd geschoten, met 298 mensen aan boord? Waarom niet die van een dag eerder, waarom niet die van een week later? Het verhaal van Darryl Gunawan (19 jaar, aflevering 4 van de MH17-serie van Break Free) is wrang: in juli 2014 werkt zijn vader op het kantoor van Malaysia Airlines. Hij en zijn gezin kunnen met korting vliegen, mits er genoeg vrije plekken zijn. Ze proberen op 16 juli te vertrekken: geen plek. Een dag later zijn er wél vier stoelen beschikbaar. Ze stappen aan boord.
17 juli 2014. Vlucht MH17.
Met de vliegramp komt ook er een einde aan het muzikaal talent dat Darryl (kind van twee muzikanten) was. Aan het leven van een jonge, veelbelovende dj – samen met vriend Mark had Daryll zich op de dancemuziek gestort. 'Hij was vreselijk goed. En ook beter dan ik ben', vertelt Mark in Break Free. 'Daar baalde ik van.' Hij wilde draaien op feesten met jongeren van zijn eigen leeftijd, maar omdat die er nauwelijks waren werd Darryl ook ondernemer. Als organisator van feesten voor jeugd onder de zestien jaar. Feesten waar hij dan zelf kon draaien, als DJ Darryl Dwight.
In Break Free blikt geliefde Mara terug op de dag dat ze hoorde over de ramp met de MH17: ‘Ik zat geloof ik op een bankje. […] Ik dacht: het kan niet dat de persoon van wie ik het meest houd, er nu gewoon…’ En Darryls vriend Jens: ‘Je gelóóft het niet. Dat dat kan. Ik heb nog nooit op het nieuws gehoord dat een vliegtuig was neergeschoten op tien kilometer hoogte.’ Achternichtje Suzanne: ‘Ik mis zijn lach, zijn vrolijkheid, zijn ambities, zijn drive. Bij alles wat ik doe in het leven, denk ik aan hen. Waren zij er ook nog maar om het te zien. Maar ze zien het ook. Ze kijken op ons neer. Als sterren.’