Dit is het dichtstbevolkte eiland van de wereld

Drukke boel
We zeiden al piepklein, maar waar praten we dan over? Een grootte van zo'n twee voetbalvelden. We zeiden dichtbevolkt, maar wat zijn de harde cijfers? Nou ja, die zijn er dus niet. Maar de schatting is ongeveer negenhonderd inwoners. Dat aantal kan oplopen naar 1200 inwoners, als alle kinderen, die op het vaste land naar school gaan, in de zomer thuiskomen. Omgerekend zijn dit meer dan honderdduizend inwoners per vierkante kilometer. 

Buitenleven
Het eiland hoort bij de San Bernado-archipel en ligt middenin de Golf van Morrosquillo. Toch zijn er geen stranden. Daar is ook weinig ruimte voor. Het eiland is volgebouwd met huizen en dat ziet er gezelliger uit dan het klinkt. Het leven op Santa Cruz del Islote speelt zich buiten af. Tegen een decor van kleurrijke straten, met idem kleding en idem (meestal gevlochten) kapsels . Behalve als hun favoriete telenovela  (Latijns-Amerikaanse soap) op tv is. Dan verzamelen tientallen buren zich in een huis om samen te kijken, zo schrijft Colombia Reports. 

Eén grote familie
Achttien grote families in ongeveer honderd huizen. 'Ons kent ons' is zacht uitgedrukt en dat maakt het eilandleven op Santa Cruz extra speciaal. Het eiland raakt of ís zelfs al vol en dus is het gebruikelijk voor jongeren om hun huis boven op hun ouders' woning te bouwen. Er worden ook koraal, stenen, schelpen en soms zelfs afval toegevoegd aan de kustlijn, waardoor het eiland steeds een stukje groter wordt. Verder telt het eiland een restaurant, een kleine basisschool en een mini-dorpsplein gemarkeerd met een aangespoeld kruis. Aan dat object dankt Santa Cruz zijn naam. 

Als reizigers op de archipel willen overnachten, moeten ze dat bij een van de eilanden verderop doen. Er is alleen elektriciteit in de avond, dat wordt opgewekt door zonnepanelen op de daken. Er is ook geen politie, maar er zijn - naar eigen zeggen - ook nooit conflicten of misdrijven tussen inwoners. Gelukkig maar, want hun deuren staan mede door de hitte constant wagenwijd open. 

Geen rozengeur
Het oogt als een lichthartig leven, maar het is niet volledig vrij van zorgen. Er is geen schoon drinkwater of riolering, er is kans dat het eiland door het stijgende zeeniveau verdwijnt en de inwoners zijn relatief arm. De meeste leven van visserij - net als de eerste generatie Santa Cruzers deden - maar het water is leeggevist. 

Wel maneschijn
Toch geven inwoners in verschillende interviews aan zich juist heel rijk te voelen. "Ze slapen zo dicht op elkaar dat ze hetzelfde dromen", wordt er over de eilanders gezegd. Een visser bevestigt deze vorm van verbondenheid in een prachtige korte documentaire : "Ze zeggen dat we in een paradijs leven. Wat van één persoon is, is van iedereen. Wat één familie overkomt, overkomt het hele eiland. Want het eiland is als één hart, zeggen ze."