Plassen tijdens het zwemmen is minder onschuldig dan je denkt

De zon schijnt en je bent lekker aan het frisbeeën in zee. Dan opeens bekruipt je een eigenaardig gevoel in je onderbuik: je moet plassen. Voor je het weet, laat je ongestoord alles lopen. Je doet even een dubbelcheck of niemand het heeft gezien en gaat dan weer rustig verder met je frisbee. Maar hoe onschuldig is dit? Hier volgt een gids om erachter te komen waar je met een gerust hart wél en vooral ook níet kan plassen:   

Wanneer je wel mag plassen
Urine bestaat voor 95% uit water. De overige vijf procent bevat o.a. chemicaliën die ook in zeewater te vinden zijn. Deze stofjes maken zeewater zout. Maar je plas is dan weer minder zout dan de zee. Snap je ‘m nog? Gelukkig bevat de immens grote oceaan genoeg water om de liters plas van toeristen en strandfanaten te compenseren. En bedenk daarnaast dat alle vissen de zee óók vol piesen. Hoeveel zou een walvis jaarlijks wel niet plassen? Om je nog verder gerust te stellen: het stofje ureum in je urine zou zelfs bevorderlijk zijn voor de groei van planten onder water. Plassen in de grote zee kan dus absoluut geen kwaad! 

Wanneer je níet mag plassen
In beschermde wateren kan een te grote hoeveelheid urine wél problematisch zijn. Bij populaire zwemplaatsen of duikgebieden kunnen koraalriffen namelijk aangetast worden. Door jóuw plas! Diezelfde stof ureum geeft zeewier en algen een enorme groeispurt. Dit groeit vervolgens net zo hard als onkruid, waar het prachtige koraal plaats voor moet maken. En het koraalrif verkeert tegenwoordig al niet in de meest ideale omstandigheden... Daarnaast kunnen er sporen van medicijnen in je urine achterblijven. Denk aan antibiotica-resten of overblijfselen van de anticonceptiepil. Net zoals de pil zwangerschap bij mensen voorkomt, heeft dit ook (negatieve) gevolgen voor de voortplanting van zeedieren. Probeer tijdens het duiken dus voortaan je plas maar even op te houden. Oh, en hópelijk vanzelfsprekend, maar: poepen in het water is al helemaal een slecht idee. Koraal wordt hier namelijk dóódziek van.

Wanneer je ab-so-lúút niet mag plassen
Waar de zee grote hoeveelheden plas verdunt, is een zwembad hier niet voor gemaakt. Hoewel de meeste mensen zeggen dat ze écht niet in het zwembad plassen, weten we allemaal dat dit even vaak gebeurt als in het pierenbadje. Engelse onderzoekers zochten uit hoeveel urine er in een bassin ter grootte van een Olympisch bad zat. Bleek bijna 200 liter te zijn. We kunnen niet anders zeggen dan: gadverdamme. Maar het is ook nog eens mega ongezond. Urine reageert namelijk met het chloor in een zwembad, waardoor chlooramine ontstaat. Deze stof veroorzaakt irritaties aan je ogen en luchtwegen. Een doorgewinterde badmeester kan hier dan ook zomaar astma aan overhouden. Brrrr... Chlooramine ontstaat trouwens ook door zweet en restanten van cosmetica in ‘t water. En juist dáárom moet je altijd douchen voor je in het zwembad springt. Maar een héle goeie indicator om chlooramine op te sporen, is je eigen neus. Die typische zwembadgeur wordt namelijk veroorzaakt door die chlooramines... Dus, zeg ons na: Spetter spatter spater, NOOIT meer plassen in zwembadwater. 

Bekijk ook  Onderzoek: deze plek op het vliegveld is nog viezer dan de toiletten!