Ares, de rapprins van Oosterhout

Hij heeft al drie full-length releases in de vorm van albums en EP’s uitgebracht, meerdere losse tracks gedropt en een gratis mixtape op z’n naam. Het is moeilijk te geloven dat Ares slechts 21 jaar is als je kijkt naar het repertoire dat hij de afgelopen jaren heeft opgebouwd. Morgen mag hij alweer een nieuw project toevoegen aan deze aldoor groeiende discografie, namelijk zijn album  PRINS .

‘Iedereen heeft het al gevraagd en ik heb steeds hetzelfde gezegd,’ geeft Ares als antwoord naar een uitleg voor de titel. ‘Ik heb er best veel redenen voor om m’n album PRINS te noemen, maar als ik het nu ga vertellen gaan mensen het niet meer op hun eigen manier interpreteren.’ Toch vervolgt hij met één van de interpretaties die mogelijk is. ‘Ik denk dat het woord prins goed past bij de vibe van de muziek. Het woord doet me denken aan een nieuwe fase, de fase waar ik nu in zit. Ik ben bewust van alles wat ik kan, maar ik ben nog onderweg. Ik ben nog niet de koning van mijn eigen rijk, maar ik ben de prins. Ik ben er bijna.’

Hoe hautain zijn titel klinkt, zo nederig oogt zijn albumcover. Op de cover van PRINS is Ares te zien zonder shirt, met een blauw oog en een melancholische blik. Dit alles speelt zich af voor een donkerblauwe achtergrond. ‘Ik wilde graag een foto van mezelf op de cover,’ legt Ares uit. ‘Ik wilde mezelf alleen niet als een gado op de cover zetten en presenteren. Dit maakt me een stuk menselijker. Ik zou ook een fotoshoot kunnen doen en wachten tot dat blauwe oog weg is, maar ik verberg niks op deze cover. Ik heb ook niks te verbergen.' 

Met de plaats Oosterhout (waar Ares vandaan komt) en de historie van Nederlandse hiphop in je achtergrond, kan PRINS ook een referentie zijn naar een andere artiest. Extince komt namelijk ook uit Oosterhout en zijn bijnaam was de prins. ‘Dat is ook een manier waarop je het kan zien. Voor Nederland is hij de prins, maar in Oosterhout zijn er nu twee rappers. Ik ben de jongste, dus in Oosterhout is Extince nu de OG, de legend, de koning. Ik ben dus in Oosterhout de prins. Ze noemen mij zelfs weleens de rapprins van Oosterhout.

Oosterhout is naast de woonplaats van Ares ook een constante factor in zijn muziek. Je hoort vaak referenties naar de plaats in de vorm van namedrops of het getal 162, wat het netnummer van Oosterhout is. ‘Het is gewoon waar ik ben opgegroeid, man. Het heeft mij gemaakt tot wie ik ben. Er is helemaal niks te doen en daarom moest ik invulling geven aan mijn eigen leven. Ik denk dat als ik bijvoorbeeld in Amsterdam was opgegroeid, dan had ik nooit ontdekt wat ik allemaal zou kunnen. Ik heb ook minder mensen gehad om naar op te kijken of om mee te lopen. Ik heb het gewoon allemaal zelf bepaald. Niet dat ik de plaats zo bijzonder vind, want er is niks te beleven.’

Ares is een ook vreemde eend in Oosterhout. Hij denkt anders dan de mensen uit zijn omgeving. ‘Sommigen zijn echt ziek, man,’ lacht hij. Vastberaden heeft hij zijn ambities daar niet door laten beïnvloeden. ‘Bijvoorbeeld iedereen die in mijn klas zat is uiteindelijk iets gaan doen waar die minder plezier in heeft dan ik.’ Ondanks dit heeft Ares nooit getwijfeld om te gaan verhuizen richting de Randstad na zijn doorbraak. ‘In de Randstad is te veel afleiding,’ geeft hij aan. ‘Ik ben niet altijd in Oosterhout. Soms ben ik er twee of drie weken niet en ga ik overal en nergens. In Oosterhout ben ik aan het werk en kan niks mij afleiden. Misschien als ik klaar ben met werken, rijd ik een rondje door de wijk, rook ik ergens een tabakka en ga ik weer naar huis. Ik kan niet naar clubs, want er zijn geen clubs. Er zijn niet eens coffeeshops.’

Ares weet bij alle onderwerpen wel een kritische noot te plaatsen. Zijn het niet de mensen in z’n omgeving, dan is het wel de hiphopindustrie. Alles komt voorbij in zijn muziek. Bij de line ‘Die leugens zijn cool in de Randstad, maar niet in de east (Oosterhout)’ moesten de rappers uit het westen van het land het  ontgelden. ‘Dat is geen diss naar mensen uit de Randstand, maar ik kan persoonlijk zo’n joke niet pullen. Ik kan niet een dikke auto huren en in een clip doen alsof het mijn eigen auto is. Bij ons gaat iedereen mij aankijken zo van: “wat ben je aan het doen? Je hebt die shit niet.” Je kan beter gewoon blijven. Die botheid en nuchterheid die bij ons heerst, zorgt ervoor dat ik dat soort shit niet doe. Als ik het doe, smackt hij mij gewoon,’ hij wijst naar Skiba die naast hem zit. ‘Ik voel dat niet. Je houdt mensen voor de gek. Jonge mensen gaan denken dat rappen je veel gaat opleveren en dat je snel een rare waggie kan kopen. Ik heb rappers in waggies zien rijden, dat ik dacht, ‘in die clip had je wel een hele andere auto bij je.’ De meeste rappers zitten gewoon in de studio jonkos te roken in hun trainingspak en daarna gaan ze weer naar huis.’

Ares heeft het artiestschap hoog in het vaandel. Hij klampt zich vast aan de eigen identiteit en authenticiteit van z’n muziek. Het zakelijke aspect van de muziekindustrie is volgens hem ook de reden dat de kwaliteit van de muziek achteruit gaat. ‘De industrie is gewoon vervelend,’ zegt hij. ‘Men hecht veel te weinig waarde aan kwaliteit van muziek en of iemand echt z’n ziel stopt in iets. Mensen zijn veel meer bezig met hoeveel Spotifystreams ze hebben en dat ze daar lekker money mee maken. Dan gooien ze nog een paar tunes die hetzelfde klinken. Ik heb er respect voor als mensen dat doen, maar ik heb niet hetzelfde doel voor ogen.’ Dit is ook de reden dat veel fans van Ares hem onderschat en ondergewaardeerd noemen. ‘Ik weet niet of je me zo moet noemen, want dat kan je altijd voor jezelf bepalen. Ik hecht geen waarde aan views op YouTube enzo. Ik kan van geen een tune van mij zeggen hoe vaak het geluisterd is. Het gaat mij erom of mensen over tien jaar nog steeds jouw muziek op willen zetten of dat ze je alweer vergeten zijn.’ Volgens Ares is dat niet bij alle artiesten het geval. ‘In Nederland zijn er gewoon weinig artiesten die ik over tien jaar nog steeds muziek zie maken. Artiesten die muziek gaan maken die relevant blijft.’

Ares en zijn team vormen een bedrijvige groep jongens die niet alleen rappen. De videoclips, producties en ideeën rondt het album, komen allemaal bij de jongens vandaan. Ares z’n tweemans Skiba is het meest betrokken bij zijn ventures buiten de muziek om. Zo schoot hij een aantal clips van Ares, waaronder Lakeside, en was hij ook onmisbaar bij de productie van de plaat. ‘En nog een gitarist.’ Op PRINS hoor je gedurende de hele plaat riffjes en solo’s van een gitarist die tracks naadloos aan elkaar naaien. ‘Dat is Yassine. Een mattie van ons,’ legt Ares uit. ‘Ik heb hem leren kennen toen ik nog op de Rockacademie zat. Hij was zo’n beetje de enige chille guy daar op school, dus we gingen chillen. Ik had nog nooit een mocro gezien die singer/songwriter was. We gingen samen muziek maken en uiteindelijk heeft hij de sound van m’n hele album beïnvloed.’ Toch wil Ares niet gezien worden als producer. ‘Ik vind produceren voor anderen niet zo lauw. Ik zorg dat de composities voor mij geschikt zijn en ik kan dat niet voor iemand anders maken. Ik heb wel eens met rappers gewerkt, maar die gaan me behandelen als engineer. ‘Hey, kan je even opnemen?’ Dat is niet voor mij weggelegd. Ik vind mezelf te getalenteerd als artiest om iemand anders z’n vocals op te nemen en af te mixen.’

Op de losse track Jean De La Fontaine die hij vorig jaar uitbracht, was Ares kritisch op zijn label Top-Notch omdat hij alles zelf deed. Daaraan is te merken dat Ares een controlfreak is. ‘Dat is mijn grootste probleem. Ik kan er niet mee als mensen niet even hard voor iets willen werken als ik. Ik heb mijn eigen team en in principe kunnen wij het zelf fixen. PRINS is het laatste album onder mijn contract bij Top-Notch. We sparen zoveel uit op Top-Notch en vragen nooit om hun hulp. We hebben ze bijna nergens voor nodig en dan begin je wel te realiseren dat je dat terug moet zien in de percentages. Dat moet wel echt mee in het contract als ik nog teken bij een label. Dat ik alles zelf kan doen.’ 

Zingen, rappen, produceren, videoclips, kleding en alle randzaken zijn voor Ares en zijn team geen onbekend terrein. Is hij eigenlijk nog wel een rapper? ‘Ik kan rappen, dus ik ben wel een rapper. Maar om het daarbij te laten, dan zou ik mezelf te kort doen. Ik heb geen titel. Ik ben nergens in gespecialiseerd. Ik probeer gewoon te creëren op zoveel mogelijk manieren,’ aldus Ares.