Euthanasieverzoeken van mensen met vergevorderde dementie worden amper gehonoreerd, ondanks de aanwezigheid van een schriftelijke wilsverklaring. Dat blijkt uit een onderzoek waarover Medisch Contact deze week publiceert.
Drie onderzoekers, onder wie emeritus hoogleraar geneeskunde Arie Nieuwenhuijzen Kruseman, bestudeerden de dossiers van 26 wilsonbekwame dementiepatiënten. Zij waren tussen maart 2012 en mei 2015 aangemeld bij de Stichting Levenseindekliniek (SLK). Een gemachtigde had in al die gevallen een verzoek tot hulp bij levensbeëindiging ingediend.
De SLK honoreerde geen van de euthanasieverzoeken. In bijna alle gevallen vond de kliniek dat er geen sprake was van ,,ondraaglijk lijden", ongeacht de vraag of de dementerenden de situatie eerder ondraaglijk hadden genoemd.
In totaal meldden zich in de onderzochte periode 197 patiënten met dementie bij de SLK. 35 van hen waren wilsonbekwaam, 9 hadden geen schriftelijke wilsverklaring. Kruseman e.a. stellen op basis van de 26 onderzochte casussen dat het voor de arts moeilijk is te bepalen wanneer de uitzichtloze en ondraaglijke toestand is bereikt als de patiënt dat zelf niet meer kan toelichten. Ook wordt het inwilligen van een euthanasieverzoek lastig als de patiënt zich de inhoud van de wilsverklaring niet meer herinnert, de eerdere euthanasiewens ontkent of zegt dat hij het leven nog fijn vindt.
(Bron: Medisch Contact)