De wereld volgens H&M

Met wereldwijd zo'n drieduizend winkels, (alleen in Nederland al 123), maakt deze kledinggigant jaarlijks bijna twee miljard euro winst. Maar hebben de vriendelijke kleuren van H&M ook een keerzijde? Want ook deze textielreus laat haar kleding produceren in Derdewereldlanden. Onlangs opende H&M een fabriek in het Afrikaanse Ethiopië. Wie betaalt de prijs voor de goedkope H&M kleding?

Fatal Fashion (fatale mode)
‘Fatal Fashion’ beschrijft twee recente branden die kledingfabrieken in Pakistan en Bangladesh in de as hebben gelegd. In september 2012 woedde een brand bij Ali Enterprises in Karachi, in november 2012 brak een fabrieksbrand uit bij Tazreen Fashions Limited in Dhaka. Beide bedrijven produceren voor bekende Europese en Amerikaanse kledingmerken en retailers, zoals KIK, C&A en Walmart. Meer dan 400 arbeiders verloren onder verschrikkelijke omstandigheden het leven.



SOMO:  Moderne slavernij in de Indiase textielindustrie
Flawed Fabrics, een nieuw rapport van de Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) en de Landelijke India Werkgroep (LIW), toont aan dat uitbuiting en dwangarbeid nog steeds de dagelijkse realiteit is in de textielindustrie in Zuid-India. Meisjes en vrouwen werkzaam in de textielfabrieken, worden gedwongen lange uren voor lage lonen te werken. Ze verblijven in slaapzalen en mogen het bedrijfsterrein bijna nooit verlaten. De onderzochte fabrieken leveren aan westerse merken waaronder C&A, Primark en Replay en aan Bengaalse kledingfabrieken.

Feiten en cijfers over de textielindustrie in Bangladesh
De textielindustrie in Bangladesh is verantwoordelijk voor 80% van de totale export, er werken  3.5 miljoen meest vrouwelijke werkneemsters, en  indirect profiteren 20 miljoen Bangladeshi van deze sector. In Dhaka alleen al staan 5500 textiel bedrijven.

Wat is er onder meer mis?
De Labour law uit 2013 is onvoldoende: geen vakbondsvrijheid, (vakbonden kunnen zich in principe registreren maar procedure is moeizaam en riskant voor baanzekerheid van werknemers) te lage minimumlonen, te weinig aandacht voor veiligheid;

    - Arbeidsinspecties door overheid onvoldoende: tot de ramp in Savar waren er in heel Bangladesh 68 arbeidsinspecteurs voor alle sectoren. (160 miljoen inwoners);
    - Op gebied van kleding heeft Bangladesh binnen EU een aparte status waardoor lagere invoerheffingen worden betaald. Daardoor is de Ready Made Garment (RMG) sector de afgelopen jaren explosief gegroeid. Bedrijvigheid is van andere lage lonen landen naar Bangladesh verplaatst. Deze groei heeft geleid tot het snel en onveilige bouwen van fabrieken;
    - Veel kleding productie vindt plaats in Export Processing zones waar vakbonden helemaal niet zijn toegestaan.
(bron: fnvmodiaal)