Afgelopen week kwam mij midden op het fietspad een hondje tegemoet. Het was oud. Zijn oogjes waren blauw van de staar en hij liep wat stijf als een marcherend soldaatje. Tijdens onze begroeting, ik was al van mijn fiets gestapt, richtte hij zijn kopje op naar de takken hoog boven me. Alsof daar mijn stem ergens hing.
Meer over:
bibi dumon tak