Het is fris maar rustig weer met soms een zonnetje. Dan beginnen de nodige standvogels aan het broedseizoen te denken. Turkse tortels met takjes in de snavel, miauwende buizerds boven het bos, volop mezenzang en af en toe een roffel. Waaronder die van de zwarte specht.
Territoriale geluiden
Op mooie dagen maakt deze spectaculaire specht kenbaar waar zijn territorium is. Dat gebeurt met een zwaar mitrailleursalvo, maar vooral ook met verschillende roepgeluiden. Het meest te horen is de ‘regenroep’ (een langgerekt 'kliaaah') en een monotone lach (‘kwie-kwie-kwie’) die minder uitbundig is dan de bekendere lach van de groene specht. Zulke geluiden zijn vaak in de buurt van de toekomstige nestplaats te horen. Voor broedvogeltellers en medewerkers aan de Vogelatlas belangrijke signalen!
Gerrit Kiekebos filmde deze zwarte specht: "Mooi om te zien hoe hij foerageert en zoekt naar insecten achter de schors. Trok zich niets aan van mijn aanwezigheid."
Geluiden in de vlucht
De wat krakende vluchtroep ('kri-kri-kri') is, net als de andere roepgeluiden, te horen over honderden meters. Broedvogeltellers hebben niet zo veel aan dit geluid. Zwarte spechten zien er immers niet tegenop om honderden meters te overbruggen, desnoods over open terrein. Vliegende vogels kunnen zich dus op grote afstand van de nestplaats bevinden. Niet voor niets wordt broedvogeltellers aangeraden om de telrichtlijnen van deze soort nauwkeurig na te lezen.
Lees meer op
Natuurbericht.nl
Bron: Sovon Vogelonderzoek Nederland