Het afgelopen jaar was het warmste in de Nederlandse metereologische geschiedenis. Even opmerkelijk was de hitte van het debat over de wereldwijde klimaatverandering. Fel en soms onverkwikkelijk verliepen de discussies tussen ‘alarmisten’ (95 procent van de klimaatwetenschappers) en de kleine, maar hardnekkige kring van ‘sceptici’, zo bericht het AD.
De alarmisten luiden de noodklok. De beroemdste onder hen, de vroegere Amerikaanse vice-president Al Gore, bracht de An inconvenient truth uit, waarvan de boodschap luidt: als we nu niet beginnen met maatregelen tegen de opwarming, zal deze generatie nog een drastische verandering van haar levensomstandigheden meemaken. Bangmakerij, vinden de sceptici. Gore gaat selectief met de feiten om.
Zo is er een richtingenstrijd ontstaan waarbij de stereotyperingen niet van de lucht zijn: de alarmisten dragen geitenwollen sokken en laten zich subsidiëren door politici die zich van het onderwerp hebben meester gemaakt. Sceptici zijn lakeien van de olie-industrie.
Hoogleraar Salomon Kroonenberg van de Technische Universiteit in Delft vindt zichzelf boven de partijen staan. Hij wil er als geoloog, ofwel historicus van Moeder Aarde, alleen op wijzen dat datgene waarvoor we nu bang zijn zich al vele malen heeft voorgedaan, zonder dat er een mens aan te pas kwam: toename van broeikasgassen in de atmosfeer, opwarming, afgewisseld door ijstijden.
"We hebben het over zeer grote processen. De kans dat de mens die kan sturen is twijfelachtig, in elk geval op lange termijn. Daarom denk ik dat de maatregelen die in het verdrag van Kyoto zijn vastgelegd een onvoorspelbaar effect zullen hebben", zo verklaart Kroonenberg tegenover AD-verslaggever Carl Stellweg.
De geoloog vindt symptoombestrijding, zoals dijkverhoging in de delta’s, in dit geval beter dan genezing. De kwaal gaat het menselijk begrip immers te boven. "Zorg dat we goed zijn voorbereid op de klimaatverandering die onvermijdelijk komt. Daaraan kan beter geld worden besteed dan aan Kyoto."
Als Kroonenberg gelijk heeft, hoe komt het dan dat slechts weinigen dat inzien? Modern schuldgevoel, meent hij. De gedachte dat de mensheid het klimaat in de war heeft gebracht, appelleert daaraan. "Het moet altijd iemands schuld zijn en we hebben er recht op dat het weer goed komt."