Zeeraket, een dappere doorzetter

Op het eerste gezicht zou je het van zo’n sierlijke plant niet verwachten. Toch is Zeeraket een soort die het onder zware omstandigheden weet te rooien. Ook nu in het naseizoen kunnen we haar in de kustzone nog volop bloeiend vinden.

Er zijn maar weinig soorten die het in de overgangszone van strand naar duinen uithouden. De harde zilte wind, de grote temperatuurverschillen, het beperkte voedselaanbod en het gebrek aan zoet water maken het leven er daar niet gemakkelijk op. Een bekende pionier die het in deze ruige omstandigheden goed weet uit te houden is Biestarwegras. Maar ook Zeeraket, hoewel met haar lila-bloemen een stuk kwetsbaarder ogend, voelt zich in dit extreme milieu op haar plek.

De bossige planten hebben goed houvast met een diepgaande penwortel. Zo kunnen zij ook in hun vochtbehoefte voorzien. Dankzij de vlezige structuur van de plant wordt het beschikbare vocht bovendien goed opgeslagen en blijft de verdamping beperkt. Voor vestiging en groei is de plant wel afhankelijk van stikstof. Die komt beschikbaar dankzij ontbinding van het organische materiaal dat op het strand aanspoelt. Zeeraket vinden we daarom vooral in vloedmerken. Wel wat hoger op het strand, want teveel zeewater is ook voor deze plant funest.

De lila bloemen ogen niet alleen aantrekkelijk, maar ruiken dat ook dankzij hun honingproductie. Ondanks hun geïsoleerde positie ten opzichte van veel andere nectarplanten worden ze daarom door tal van insecten bezocht. Daarmee is hun bestuiving geregeld. Voor de zaadverspreiding wordt dankbaar gebruik gemaakt van het zeewater, dat de zaaddozen weer keurig tussen ander organisch materiaal in de vloedlijn deponeert. Zo krijgt deze dappere doorzetter toch een steuntje in de rug.

Bron: Natuurbericht

Tekst en Foto: Wout van der Slikke, FLORON