Wouter Klootwijk: Zeg Roodkapje

Wolven stinken. Als je ze gevangen houdt. Hun stront stonk de hele Grebbeberg over, ook op zondag als wij, ongelovige socialisten, wandelden in het bos. En je kon ze bij zuidenwind ruiken tot in de Zwartekousenkerk, onderaan de Grebbeberg waar diepgelovigen hel en verdoemenis werd gepredikt. Misschien kwam het de dominee wel goed uit, die nare lucht. Zo stinkt het in de hel.

Ik ben er mee opgegroeid, woonde naast Ouwehands Dierenpark en kende er alle dieren. Dat ze wolven hielden heb ik nooit begrepen. Niets bijzonders aan te zien, gewoon een soort hond, zenuwachtig van aard en iets gevaarlijker dan een herder.

Maar nou moeten we van de Postcodeloterij en het Wereldnatuurfonds van wolven gaan houden. Ze komen er aan. Ze zitten nu nog in Duitsland, maar niemand houdt ze tegen als ze in Drente willen komen wonen, en in Gelderland en via de vluchtstrook de duinen bij Katwijk aan zee weten te bereiken. Met geld van de Postcodeloterij en het Wereldnatuurfonds is een website gemaakt, Wolveninnederland.nl, waarop geschreven wordt hoe lief de wolf is. En dat het helemaal niet waar is dat hij je babietje op eet, zo uit de wandelwagen, net als je je even bukt om een beukenootje te rapen. Nee de wolf is welkom en heel erg eco, zeggen natuur- en diervrienden.

Op de wolvenwebsite, die nog niet echt begonnen is met het hartelijke welkom heten van de wolven, staat toch al iets merkwaardigs.

De wolf zal je baby niet opeten omdat er voldoende ander voedsel voor hem is. Er zijn maar liefst 70 duizend reeën in Nederland, zeggen de dier- en natuurvrienden. Die moeten eerst op. En dan de wilde zwijnen. Daar sterft het ook van in ons land, van levende, en de wolf is hun door de vrienden goedgekeurde vijand. De natuurvrienden zien hem daarom graag komen.

Ik vind dat vreemd.

Als ik een wild zwijn dood sla voor de feestdagen, een schadelijke diersoort in de braadslee, dan zitten de vrienden van de fauna in de hoogste boom. Ik moet van hun zwijnen afblijven. Een ree nog erger. Die wordt bejubeld om zijn sierlijk voorkomen en hoe gracieus hij er vandoor kan gaan. Dat hij van de akkers eet, tot boerenverdriet, willen de lui van de natuur niet weten. Ik mag de zwijnen en de reeën niet opeten, we moeten wachten op de wolven uit Duitsland. Die mogen het wel van de Postcodeloterij.

Maar wat nou als de zwijnen en de reeën op zijn? Dat weten we allemaal. Dan eten de wolven je grootmoeder op. Geeft niks. Zo is de natuur.