Wouter Klootwijk: Het wereldvoedseltekort opgelost

Ik heb een zeis. En ik heb een buurman. Ik heb een grasveld. Mijn buurman ook. We maaien het gras. Hij zit op een Aziatische machine. Ik zeis. Als buurman klaar is met zijn gras gaat hij andere kleren aan doen. Strakke gladde kleren. Dan ziet hij er uit als een zeehond met een nogal opzichtig geslacht.In zijn strakke pak gaat hij een eind hardlopen,of, het hangt af van zijn luim, een eind fietsen. Niet ergens naar toe, niet om een pakje weg te brengen of bier te halen, hij fietst om het hijgen. Of hij loopt zich het spuug uit zijn mond. Om in conditie te blijven.Ik zeis met grote halen en zorgvuldig. Als er iets groeit op het veldje wat ik mooi vind zeis ik er rakelings langs en laat het staan. Klaver of een bloempje dat ik in de flora op moet zoeken. Mijn buurman biedt mij al jaren en elke zaterdag opnieuw aan om met zijn Aziatische lawaai op vier wielen en met een stuur, om daarmee ook mijn gras te doen. Het gaat sneller en dan is de grasmat vlak en glad  Men vindt strak gras in het algemeen van meer beschaving getuigen en van rijkdom. Maar ik zeis liever. Vind het prettig om te doen en ik word er genoeg moe van dat ik er niet aan moet denken om na het maaien nog mijn piemel in een strak pak over de openbare weg vooruit te gaan rennen.

Maar ik wilde het over gras hebben. In Nederland wordt, meestal op zaterdag, door bijna drie miljoen mannen op, of achter drie miljoen Aziatische maaimachines, ongeveer 360 duizend hectare gras gemaaid. Niet om het gras, maar om het veld. Om de strakte van het gazon.
Wat er af komt wordt op een hoop te rotten gegooid of gaat in de Kliko om na veel omhaal uiteindelijk in de vuilverbranding te komen.
Hoe dom kun je zijn in weelde en als het vrede is.
Een geleerde in Wageningen heeft een paar jaar geleden  geroepen dat je van gras kaas kunt maken buiten de koe om. Mij best. Het kan nog niet maar het kan kunnen.
En als het zonder koe kan, Wageningen, dan lukken eieren ook vast wel zonder kip.
Maar het moet voorlopig nog met een koe. En met een kip.
Gras kun je niet eten. Dat wil zeggen, een mens krijgt het niet kapot, het komt er ongebruikt weer uit als het geen ernstige verstopping geeft.
Maar ik heb kippen die niet alleen alles eten wat van het aanrecht valt als ik aan het koken ben, maar ook goed raad weten met af en toe een maaltje gras.
Ik maai dus voor mijn eigen eieren, niemand hoort het, geen geluidhinder, ik hoef  me niet in conditie te rennen van de dokter en ik word rijk. Omdat ik geen brandstof kopen moet voor de maaimachine en de eieren gratis tot mij komen. 
Mij is het een raadsel dat nog altijd bijna drie miljoen buurmannen, na het maaien en na het hardlopen en na het douchen allemaal gaan liggen jeremiëren over de dalende koersen van hun aandelen, terwijl ze, net als ik schatrijk hadden kunnen zijn. Met een grasveldje een zeis en een paar kippen. Of met een geit natuurlijk.