Windmolens en vleermuizen_07_02_2014

Het is geen gelukkige combinatie: windmolens en vleermuizen. Vooral in bosrijke gebieden worden regelmatig dode dieren teruggevonden. Voor het eerst is nu in kaart gebracht om hoeveel slachtoffers het gaat in Nederland. Is er ruimte is voor meer windmolens?

• Uit buitenlands onderzoek blijkt dat vleermuizen onder specifieke omstandigheden in grote aantallen aanvaringsslachtoffer kunnen worden; dit lijkt vooral bij megawatt-turbines het geval.

• Er is nog maar weinig goed opgezet en onderbouwd onderzoek naar verstoring en barrièrewerking voor vleermuizen; Nederlands onderzoek naar slachtoffers, verstoring en barrièrewerking ontbreekt nog vrijwel geheel.

• De meeste slachtoffers vallen in de nazomer en de herfst.

• In Europa vallen de meeste slachtoffers tijdens de migratie van de trekkende soorten rosse vleermuis en ruige dwergvleermuis. Direct gevolgd door de niet trekkende maar veel voorkomende gewone dwergvleermuis.

• Bij vleermuizen vallen de minste slachtoffers in open landschap, waar landschapsstructuren ontbreken die vleermuizen gebruiken. De meeste slachtoffers zijn er in bos, open plekken in bos en langs bosranden. Maar ook in open landschap kunnen er structuren zijn zoals dijken of rivieren waarlangs gestuwde trek optreedt. Daardoor kunnen relatief veel slachtoffers vallen.

• De meeste slachtoffers vallen in een beperkt aantal nachten vaak bij relatief lage windsnelheden zijn (minder dan zes meter per seconde).

• Grotere windturbines (met name met een masthoogte van meer dan zestig meter) lijken meer slachtoffers te eisen dan kleinere windturbines.

• Het is nu onbekend of er bij vleermuizen aanzienlijke (cumulatieve) effecten op populatieniveau kunnen zijn.

• Ook boven zee worden vleermuizen migrerend en foeragerend waargenomen.