Wilde kat heeft Nederland bereikt

De wilde kat (Felis silvestris) behoort tot de Nederlandse fauna. Onderzoek in opdracht van de Provincie Limburg heeft dit onomstotelijk aangetoond.  Half december werd een wilde kat betrapt door een zogenaamde fotoval in het Limburgse Heuvelland bij Epen. Voor het onderzoek werd samengewerkt met wildbeheerders en de terreinbeheerders Staatsbosbeheer en de Vereniging Natuurmonumenten.

De wilde kat (Felis silvestris) lijkt veel op een cyperse huiskat, maar is enigszins anders getekend, vooral de staart. Ook is hij een beetje groter dan de huiskat. Onze huiskatten stammen af van de Noord-Afrikaanse ondersoort van de wilde kat.  Soms komen bastaarden voor. Mensen hebben niets te vrezen van de wilde katten. Ze zijn erg schuw en gaan mensen zoveel mogelijk uit de weg. De wilde kat is bij wet beschermd.

Oorspronkelijk kwam de wilde kat in vrijwel heel Europa voor, maar als gevolg van menselijk ingrijpen is hij bijna overal uitgeroeid. Het verdwijnen van bossen heeft hierin een grote rol gespeeld. In Noord-oost Frankrijk, de Ardennen en de Eifel overleefde een kleine populatie, die zich de laatste vijftig jaar gelukkig weer aan het uitbreiden is. Dat deze ‘kleine Eifel-tijger’, zoals hij bij onze Duitse buren wordt genoemd, Nederland nu bereikt heeft, is dan ook niet onverwacht. Vier jaar geleden werd bij Vaals al een dode wilde kat gevonden, maar nu is voor het eerst vastgesteld dat er echt levende wilde katten rondlopen in het Heuvelland.

Zoals zijn wetenschappelijke naam al aangeeft is de wilde kat een soort van het bos. Voor het vangen van muizen, zijn voornaamste voedsel, gaat hij ook wel het bos uit en het grasland op. Het bos biedt de wilde kat behalve voedsel ook schuilplaatsen, zoals omgevallen en holle bomen, dassenburchten en, in het Heuvelland, wellicht ook de mergelgroeven. Rijk gestructureerd bos is voor deze kat van levensbelang. De kwaliteit van de Limburgse bossen wordt steeds beter, en de komst van de wilde kat onderstreept het succes van het moderne, op natuurlijkheid gerichte bosbeheer.

Voor de wilde kat is de Europese en Nederlandse ecologische hoofdstructuur van eminent belang als leefgebied. Maar voor verdere uitbreiding moeten de verbindingen tussen de Limburgse bossen onderling, en de verbindingen naar natuurgebieden in het buitenland verder verbeterd worden.

Het Zuid-Limburgse Heuvelland vormt door de ligging en de bijzondere leefgebieden een kerngebied voor veel bijzondere en bedreigde diersoorten. Deze kwaliteit wordt door de komst van de wilde kat nog eens benadrukt. Natuurbeheerders kunnen vanaf nu rekening houden met de aanwezigheid en de behoeften van deze nieuwe soort voor Nederland.