In maart besloten de Provinciale Staten van Noord Holland om het
Wieringerrandmeer
aan te leggen. En hiermee wordt Wieringen na 80 jaar weer een eiland. Het besluit had nogal wat voeten in de aarde. Een discussie met voor-en tegenstanders van het Wieringerrandmeer.
De geschiedenis van Wieringen is altijd met water verbonden geweest. Het voormalige eiland maakt sinds 1924 onderdeel uit van het vasteland. Begin deze eeuw kwamen er vanuit de Provinciale Staten plannen naar buiten om een randmeer te ontwikkelen tussen Wieringen en de Wieringermeerpolder. Door dit meer zou Wieringen weer een (schier)eiland lijken.
Het Wieringerrandmeer moet zuidelijk van het voormalige eiland Wieringen gegraven gaan worden en komt in verbinding te staan met het Amstelmeer, het Ijsselmeer en de Waddenzee. Voor de aanleg, die in 2010 zou kunnen beginnen, moeten veel boerenbedrijven plaatsmaken voor het randmeer. Het randmeer zou toeristen moeten trekken en op eilandjes zullen bijna 2000 huizen worden gebouwd.
Niet iedereen is blij met de komst van het Wieringerrandmeer. Sommige boeren zien zich gedwongen hun bedrijf te verhuizen. In juni werd Het Andere Wieringerrandmeer gepresenteerd, een alternatief plan van bewoners en zowel boeren- als natuurorganisaties, verenigd in het Wierings Beraad. Hierin wordt het onder water te zetten gebied kleiner, worden minder woningen gebouwd en hoeft geen enkel boerenbedrijf te wijken. Het plan werd in september door de voorstanders van het Wieringerrandmeer naar de prullenbak verwezen.