Weblog vuursalamander: Echte meisjes in het bos

Dat mijn werk in de bossen niet voor iedereen als normaal en leuk wordt bevonden, ben ik vorige week achtergekomen. Toen kwamen twee vriendinnetjes van mij voor een paar dagen langs. Beiden zijn de stad gewend, maar ondanks mijn waarschuwingen voor het wilde bos en vieze veldwerk, wilden ze graag een dagje meelopen. Mooi opgemaakt en nog verassend modieus in hun oude kleren, begonnen ze vol goede moed de veldwerkdag. Ik voelde me een beetje het saaie vuursalamanderlarfje tussen de prachtig gekleurde volwassen salamanders.

Enge beestjes
Eenmaal in het bos zakte de goede moed al snel weg. De salamanderlarven blijken namelijk tussen allerlei krioelende beestjes te liggen als het net geleegd wordt en constant hetzelfde werk doen, dat is toch wel een beetje saai. Neem daar de enge beestjes in het bos bij en de vaak niet aanwezige wandelpaden en je vraagt je als niet-bioloog al snel af hoe iemand het hier ooit voor drie maanden kan uithouden.

Bankje
Tijdens het bezoek heb ook ik nieuwe inzichten gekregen. Zo zou een uitklapbaar kapmes op je zakmesje inderdaad best handig zijn voor die vervelende bramenstruiken. En waarom zijn er eigenlijk geen bankjes in de wildernis? Houthakkers moeten toch ook lunchen? Ondanks de cultuurshock, hebben de meiden het overleefd. Ze hebben hun handen met gelakte nagels goed uit de mouwen gestoken, ik ben trots op ze!