Ook een dag dat we door de prikkelende mestlucht zin krijgen te beginnen. Een paar dagen erna werd de grond gespit en nu ligt het land er prachtig bij, te wachten op zaad of plantje.
Afgelopen week werden ook de 36 bestelde hoogstam fruitbomen gebracht, die inmiddels zijn geplant. Het vraagt misschien nog wat voorstellingsvermogen, maar het beeld van bloeiend fruit, de imker met zijn bijenstal, de rondhuppelende lammetjes onder de bomen, het wordt toch langzaam werkelijkheid. En over 5 jaar hebben we 15 verschillende soorten appels, een paar soorten pruimen, en verschillende peren in de winkel. Met de mooist denkbare namen, Notaris-appel, Ingrid-Marie, Zoete Bloemee, sterappel, Comtesse de Paris, Beurre Alexandre, Doyenne de Comice, Zwijndrechtse Wijnpeer. Zomaar wat namen van de vele oude rassen waarvan we een aantal geselekteerd hebben op grondsoort, gebruik, ziektegevoeligheid, en om heel eerlijk te zijn ook een beetje op naam. Want wie zou nou die Parijse gravin geweest zijn? En welke kleur ogen had die Ingrid-Marie?
Vragen om straks bij weg te dromen op een mooie zomerse dag op een van de picknick-banken. Naast wat schapen is het ook de bedoeling in de toekomst in de boomgaard kippen te laten scharrelen, maar vooralsnog ben ik blij, met de dreiging van vogelpest, even kip-vrij te zijn.
In de kas komen raapsteeltjes, spinazie en radijs boven de grond uit piepen, en sla, pak-soy en koolrabi zijn door zorgvuldige handen geplant. Kortom, we hebben een goede start gemaakt dit jaar.
Met vriendelijke groet, Sijmen
P.S. Wij zoeken iemand die al die jonge veelbelovende bomen van een passend water- en windvast naamplaatje kan voorzien.
27 februari 2006
Beste mensen,
Wat heeft een donkere stalen archiefkast te maken met zonovergoten velden vol knapperige groenten??
Heel veel.
In het kantoortje achter in de winkel staat een kleine muisvrije kast. Met een juist gerichte trap tegen de inmiddels gedeukte deur is dit heiligdom te openen. Dat zorgt voor een luide 'kleng',als betreffende deur niet op tijd wordt opgevangen en op de vloer stuitert.
In zijn donkere binnenste, in diverse dozen en zakjes ligt de belofte van een heel jaar te wachten in de vorm van zaden en zaadjes. Zaden van de Bolster, uit Kielwinderweer in bruine zakjes, zaden van Vitalis in witte, en nog een enkel zakje van een andere zaadfirma.
Diepzwarte kleine zaadjes van prei of winterpostelein, grote witte zaden van tuinbonen, langwerpige zaadjes van wortels, die lekker naar hooi ruiken, kurkachtige bolletjes van de bietjes, duidelijk herkenbare ingedroogde mais korrels. Met de mooiste namen.
Uchi Kuri, oftewel oranje pompoenen, inderdaad uit Japan.
En Mokum, onovertroffen worteltje, afgeleid van de oude Amsterdamse variëteit.
Cantare neemt met een flinke zak veel ruimte in, en doet mij door zijn naam aan muziek denken. Wat knap is voor een sperzieboon.
Egyptische platronde siert het zakje van een vroege biet.
Vooral in de oude rassen vind je nog veel plaatsnamen, omdat die ook regionaal werden geteeld. Bij wortels geldt een ongeschreven regel, hoe kleiner de plaats, hoe groter de wortels. Berlicummers zij de ouderwetse grote winterpenen, goed voor Sint`s paard. Nantes zijn al een stuk slanker, Amsterdamse bak zijn de bospeentjes, en Parijse worteltjes zijn die kleine bolletjespeentjes. Zo is alles logisch geregeld.
Eenmaal heeft een muis het klaargespeeld via de holle hoekstijlen binnen te dringen. De diverse zakjes werden open geknaagd,en steden en landen lagen kriskras door elkaar. Alle kleine zaden waren zo door elkaar gehusseld, dat we ze moesten wegdoen, een flinke schadepost, want zaad is kostbaar.
Deze weken zult u regelmatig een luide 'kleng' achter in de winkel horen, u weet dan dat weer een hoeveelheid zaad van de donkere kast naar de bouwvoor verdwijnt, dan zelf het licht zoekt en zorgt voor velden met knapperige groenten.
Vriendelijke groet van alle zaaiers, Sijmen.
19 maart 2006
Dit wordt geen gezellige tekst, u zij gewaarschuwd. Het wordt een echte mopperbrief. Niet op het weer, dat hebben we genoeg kunnen doen, maar op de goedbedoelde maar soms onzinnige regeltjes waar we vanuit de overheid mee lastig worden gevallen. Op ons kleine bedrijf hebben we regels in alle vormen en maten . Als eerste natuurlijk de gewone omgangs- en beleefdheidsregels, wij zijn niet gewend te schreeuwen of u en elkaar met tomaten te bekogelen.
Dan de Biologische landbouwregels, de Demeter landbouwregels, de Mestwetregels, Gewasbeschermingsmiddelenregels enz. Dikke pakketten zijn dat, maar wanneer je, zoals wij dat doen, gaat voor optimaal biologisch, dan kan er veel ongelezen de kast in.
In de winkel gelden dan ook nog de Hygiene-regels, Arboregels, en onze zelfgemaakte hoedoenwehet-regels. Vrij logische afspraken, je zit niet op de toonbank, gebruikt voor zachte kaas een ander mes, noteert wat er is schoongemaakt enz.
Met uitzondering van onze zelfgemaakte regels en de algemene omgangsregels hebben we van alle regels ook een of meerdere mappen in huis, en komt er met regelmaat de regelgever kijken of wij aan de regels voldoen.
Ik heb u gewaarschuwd, het is een saai onderwerp. Afgelopen week werden we echter met een brief op de hoogte gebracht van een nieuwe regel, we moeten bij gaan houden wat we aan verpakkingsmateriaal in omloop brengen, zodat we later aangeslagen kunnen worden voor het opruimen daarvan.
Het idee van `de vervuiler betaalt`, in dit geval `de verpakker betaalt` is op zich een goed idee. Maar iedere regel leidt altijd tot verfijning en nieuwe regels, en dan zie ik over 3 jaar het volgende schrikbeeld.
Bij de kassa ligt een blok, waarin u na het afrekenen noteert hoeveel zakjes u nodig heeft gehad voor uw champignons en tomaatjes, of u die zelf heeft meegenomen of dat ze door ons beschikbaar zijn gesteld, welk formaat de zakjes hebben, welke kleur en merk, en waar u ze denkt weg te gooien. Uiteraard met vermelden van naam en adres.
Op zondag na het afhandelen van de gewone administratie doen Sis en ik de zakjesadministratie, tellen alles dubbel na en versturen op maandag de gegevens naar een centraal zakkenkantoor in Den Haag, waar na een maand of drie de voorlopige zakaanslag volgt. Deze wordt later verrekend met de klein-gebruikersdrempel, waarop een voorschot aangevraagd kan worden.
Gelukkig hebben de uien buiten geen last van Haagse zakken, ik bedoel zaken. Gegroet, Sijmen.
23 maart 2006
Luchtkastelen bestaan!
Dit staat als tekst op de voorkant van onze folder. En het is natuurlijk een realiteit geworden luchtkasteel, onze tuinderij. Groenten, bloemen, boomgaard, winkel, serre, terras, en dat alles omzoomd door oude bomen. Onze tuinderij, een plek van en voor velen.
Een plek waar u en wij van kunnen genieten. Ook een plek die veel aandacht vraagt om op deze manier te kunnen bestaan.
Veel werk gebeurt er door stagiaires en vrijwilligers, en binnenkort ook door hulpboeren, die als dagbesteding op het land mee gaan werken. Maar voor een aantal specifieke taken zoeken wij vrijwilligers.
Wij zoeken:
- Iemand voor het opvangen en rondleiden van schoolklassen
- Meerdere mensen die een maal per maand leuke dingen willen organiseren op de zaterdag, zodat er een gezellig `marktje` kan ontstaan. Te denken valt aan proeverijen, muziek, exposities, enz.
- Mensen die verder ook mee willen nadenken over educatieve en culturele activiteiten,met als doel het bekender maken van de biologisch-dynamische landbouw, en natuurlijk deze plek.
- Meerdere mensen die op zaterdag het terras wil bemannen.
- Iemand die op vrijdag de groenteabonnementen wil rondbrengen met de Volkswagen bus in de regio. Een mooie rit langs Abcoude, Vreeland, Weesp. Dit gebeurt tussen ½ 9 en 11 uur.
30 april 2006
Wanneer de zon schijnt heeft ze al behoorlijk kracht, en daarmee lijkt de grauwsluier die over dit voorjaar hing te verdwijnen.
Want grauw was het wel, daarover zeurden we allen eensgezind.
Natte jassen, dikke truien, kwijnende plantjes, kouwelijke handjes enz.
Maar nu is het Voorjaar werkelijk daar en krijgen we al een bruin kleurtje. Zelfs de eerste korte broek is al gesignaleerd.
Dat mooie weer was heel nodig, want onze akkers werden lichtgroen van alle ontkiemende onkruiden en smeekten om een schoffelbeurt, Martin
had nog een aantal borders te `schonen`, en de asperges lieten tot voor kort geen enkel groeipuntje zien.
Nu is echter de tuin tot leven gekomen. De bedden liggen schoon te wachten op hun gewas, in de kas zijn er al tomaten en komkommers geplant, de peulen en doperwten rijken naar het gaas waarlangs ze naar omhoog willen klimmen, en de aspergebedden zijn opgeploegd, en hebben hun zwarte folie-bedekking. De eerste oogst zal nog een week op zich laten wachten, maar daarna kunnen we aan de slag.
De was/sorteermachine is uitgetest, de aspergespin opgeladen en de messen geslepen, dus `kom maar op`! Wij houden dit seizoen 4 asperge(zon)dagen, waar u op een gezellige manier alles te weten komt over dit edele gewas. Na een kopje van het een of ander vertel ik over geschiedenis en teelt, waarna het pas echt leuk wordt. U gaat met mes gewapend zelf asperges steken, en daarna naar de `was- en sorteerstraat`. Na nog een glaasje van het een of ander wacht in de keuken Sander Hohage, onze tuinkok, (topkok is zo afgezaagd), met ondanks zijn jeugdig uiterlijk een ervaring van vele jaren op culinair gebied.
Hoe asperges te schillen, en vooral te bereiden is het volgend programma-onderdeel, waarna geheel in Franse stijl onder de appelbomen gegeten wordt. Inmiddels is het avond geworden, en bij het verschijnen van de eerste sterren vertrekt u naar huis, met een voldaan gevoel, tevreden over het geleerde en een maaltje asperges om het nog eens over te doen.
De data staan hieronder, evenals de data waarop u een schilder- of beeldhouwcursus kunt volgen. Uw aantal mede-oogsters en tafelgenoten blijft beperkt, dus tijdig opgeven is verstandig.
Vriendelijke groet, de tuin wacht.
Sijmen
Data:
Zondag 14 mei, 4 juni en 18 juni kunt u asperges oogsten, klaarmaken en eten , een programma van plusminus `s middags 4 tot `s avonds 10 uur. Inlichtingen en opgave uitsluitend bij Sissie, tel: 035-6561687, of per mail,
fambrandsma@hetnet.nl
(Bedrijven, verenigingen, kookclubs,families e.d. kunnen ook van dit aanbod gebruik maken op andere dan bovengenoemde dagen.)
Zaterdag 20 mei is er eenmalig de gelegenheid om zonder vieze handen te maken het aspergemaal te genieten, rondleiding en maaltijd starten dan om 18.30 uur.
Een dag schilderen op de tuin, met de ezel tussen bloemen en bonen, kan onder leiding van Ingrid Janssen op 17 juni, 1 juli of 15 juli. U wordt die dag uiteraard biologisch gevoed en gelaafd. Ingrid heeft in onze winkel folders liggen.
Anna van Duin geeft schilder-workshops op 13 en 14 mei, 24 en 25 juni, 26 en 27 augustus. U werkt dan of beide ochtenden of middagen, en uiteraard wordt u gesterkt met producten uit onze tuin. Ook hiervan liggen folders in onze winkel, anders even mailen met
avanduin@planet.nl
29 mei 2006
Onze tuin heeft veel gebouwen en gebouwtjes, met even zovele daken. Winkeldak, schuurdak, serredak, de kas heeft geen dak maar een dek, enz. Daar zijn 6 mini-dakjes bijgekomen die broedende vogels bescherming geven tegen wind en zon. Verspreid hangen deze vogelhuisjes rondom winkel en terras, en inmiddels is er eentje bewoond. Nog wel op het drukste punt in de tuin, naast de winkeldeur, heeft een koolmezen-echtpaar een huisje betrokken. De jongen zijn inmiddels uit hun ei, en beide ouders vliegen af en aan om de jongen van rupsjes en kevertjes te voorzien. Het vlieggat is eigenlijk iets te klein, zodat Pa en Ma Mees telkens als een kurk uit een fles naar binnen en buiten `ploppen.`
Bij onze woning worden binnenkort ramen, deuren en dak geplaatst. De bouw gaat heel voorspoedig, bezorgt nauwelijks overlast op de tuin, en het ziet er volgens kenners en leken degelijk uit. De on-conventionele bouwwijze vraagt wel enige uitleg, maar wordt door ons met plezier gegeven. Want wat is er nou leuker om een excuus te hebben om weer even op `de bouw` te kijken.
Wanneer wij naar binnen en buiten gaan `ploppen` weten we nog niet, maar de schatting is Oktober. Dat zal een boel rust geven, want nu worden we soms wel erg tureluurs van het denken over stopkontakten, vensterbanken, douchekoppen, en vlieggaten.
Onderwijl gaat het werk op de tuin gewoon door, met het alles bepalende weer als dirigent. Door het nu koele, natte weer hebben we prachtige bladgewassen, de sla, andijvie, raapstelen, bosui, knoflook enz. doen het geweldig. Ook de aardappelen houden van dit weer, en de rijen sluiten bijna. (het loof raakt elkaar en bedekt de grond optimaal)
Maar suikermais en boontjes kunnen nu niet gezaaid worden, die zouden wegrotten in de koude natte grond. Dat zorgt straks voor een stagnatie in de oogst. Zo heeft ieder voordeel weer een nadeel en omgekeerd, en het is maar goed dat we zoveel verschillende gewassen hebben.
U zult tot slot wel gemerkt hebben dat van enige regelmaat in het verschijnen van dit weblog geen sprake is dit jaar. Gewoon te druk, onze excuses. Wilt u toch op de hoogte blijven, luister ook eens naar Vara` Vroege Vogels`, zondagmorgen tussen 8 en 10 uur op Nederland 1. (98.8) , Daar hoort u wekelijks het meest up-to-date tuinnieuws.
Ander nieuwtje is dat ook in Amsterdam nu onze groente-tassen te verkrijgen zijn. Bij slagerij Reijn, in de Reijnstraat. Zegt het voort!!
Gegroet, Sijmen
Tuinbonenrecept
In de uitzending van 18 juni hoorde u een verrasssend tuinbonenrecept: jonge tuinboontjes met gebakken banaan. Twee totaal verschillende smaken die heel goed te combineren zijn.
Hiervoor zijn slechts nodig twintig jonge tuinbonenpeulen en een gewone banaan.
Het werk stelt ook niets voor. Tuinbonen doppen en heel kort (3 minuten) in kokend water dompelen. Intussen de schijfjes banaan bakken en tuinboontjes en banaan door elkaar scheppen. Kruiden en zout zijn overbodig.
Smakelijk eten.
Sijmen Brandsma
26 juli 2006
De mussen zijn inmiddels met zulke getale van het dak gevallen, dat het een beschermde soort is geworden.
In plaats van deze vogels streek er dinsdag een buizerd neer op de blauwe groente-kisten, te lamvleugelig van de warmte om zich ook maar ergens druk om te maken. Later zat hij nog een tijdje op de trekker en het dak van de kas, om daarna toch maar de schaduw van de grote eik op te zoeken. Zo warm had hij het nog niet gehad in zijn leven, en eerlijk gezegd wij ook niet.
Hoe wij overleven en toch nog enigszins blijven werken?? Vroeg beginnen is belangrijk. Dat verschilt van persoon tot persoon, maar vanaf 5 uur begint het te rommelen. Daar hoort ook vroeg naar bed bij, en dat is veel moeilijker. Niets is verleidelijker dan op een mooie zomeravond om buiten te blijven zitten tot de sterren verschijnen,. Vooral als het alternatief een klam bed en muggengezoem behelst. Dat hou je een paar avonden vol, maar dan komt de man met de hamer. Dus een bedtijd van ½ 10 is geen uitzondering.
Tempo aanpassen is ook een belangrijke zaak, maak je niet te druk, morgen is weer een dag. Tropisch weer vraagt ook een tropische arbeidsmoraal.
En `s middags zo veel mogelijk de schaduw in, boontjes plukken in de schaduw op het terras, balken schuren in het nieuwe huis, of gewoon een spelletje doen met onze hulptuinders in het bos. Voor de mensen in de winkel zijn deze keuzes echter niet weggelegd, zij hebben het extra moeilijk.
Gelukkig is het makkelijk de tuin schoon te houden met dit weer, eenmaal schoon blijft het schoon. De meeste planten kunnen nog goed bij het grondwater met hun wortels, waar dit niet zo is beregen we, maar zo weinig mogelijk. Voor planten die niet zo diep wortelen betekent dit weer wel het einde, de late aardappelen zullen klein blijven dit jaar, evenals de knolselderie.
Alles is dit jaar een beetje anders, en zelfs dat went. Een afgeschreven bed prei blijkt ineens door te groeien en prachtige prei op te leveren, terwijl twee weken later een ander bed prachtige prei vol gaatjes blijkt te zitten. Tomaten krijgen bij ons nooit meeldauw, dit jaar wel. Komkommers krijgen ieder jaar op het eind meeldauw, dit jaar niet. En ga zo maar door.
Maar dat doen we niet, veel te warm. Nog even buiten zitten, en dan weer naar bed. Schijnt warm te worden morgen.
Een kleffe groet namens alle tuin en winkelmederwerkers, Sijmen.
Shetlanders & maislegende (30 juli)
Een kleine inbraak door de redactie van Vroege Vogels in deze weblog van Sijmen Brandsma.
In de uitzending van 30 juli vroeg Sijmen om tips voor Shetlandschapen. Dank voor de reacties - u hoeft niet meer te reageren, want er zijn lammetjes gevonden! Luister op 6 augustus voor het vervolg.
In diezelfde uitzending van 30 juli vertelde Sijmen kort over de indianenlegende over mais. Van Rens de Vette kregen we een uitgebreide versie:
De legende van de mais
Heel lang geleden voerden de indianen stammen oorlog met elkaar. Het werd heel moeilijk om rond te reizen, want iedere stam verdacht de reizigers ervan spionnen te zijn van de vijandige stam.
Toch trokken een oude vrouwen haar kleinzoon van tentenkamp naar tentenkamp, op zoek naar een stam die hen wilde opnemen, want zij hadden geen familie meer. Maar overal waar zij kwamen, werden ze geweerd.
Op een dag kwamen ze bij indianen die hen verzochten naast het vuur te gaan zitten en mee te eten. Het stamhoofd zei tegen de oude vrouw: 'U kunt bij ons blijven, als u niet bang bent honger te lijden. Er is niet veel wild op ons land, maar het weinige voedsel dat we hebben, willen we graag met jullie delen.' - 'Wij hebben niet veel nodig', antwoordde de grootmoeder. 'En ik kan voor jullie werken. Ik zal voor de kinderen zorgen terwijl de ouders op zoek gaan naar voedsel.'
De volgende dag gingen de mannen zoals gewoonlijk jagen en gingen de vrouwen fruit en planten plukken en water halen. De kinderen bleven alleen achter. Dit was een mooie kans om de hele dag te spelen, zonder te worden lastiggevallen door de grote mensen! Maar ze hadden niets te eten... Hun ouders kwamen pas 's avonds terug van het jagen of vruchten plukken, en het was een lange dag voor hun kleine maagjes.
Die dag speelden de kinderen heel lang en werden ze geroepen door de oude vrouw toen ze moe begonnen te worden. Nieuwsgierig kwamen de kinderen naar haar toe.
'Maar wat doe jij, grootmoeder?' vroeg een van de kinderen. 'Ik maak maissoep voor jullie klaar', antwoordde ze terwijl ze in een grote pan dikke soep roerde.
Dat hadden de kinderen nog nooit gezien, maar toen ze eenmaal van de soep hadden geproefd, wilden ze meer! Toen hun buikjes vol waren, gingen ze om de oude vrouw heen zitten, zoals kuikentjes om hun moederkip. De oude vrouw vertelde de kinderen prachtige verhalen. En vanaf die dag ging het iedere dag zo. Dankzij de mais van de oude vrouw kenden de kinderen geen honger meer, en leerden ze allerlei verhalen!
Zo gingen er maanden voorbij en de oude vrouw begon steeds vermoeider te raken. Toch maakte zij nog steeds het eten voor de kinderen klaar. Op een dag had ze niet eens meer de kracht om op te staan; maar vond haar kleinzoon 's middags naast haar een pan met soep. Ze zei tegen hem: 'Ik heb mais gezaaid, en die is goed gegroeid. Maar de mais moet nog wel besproeid en gewied worden. Jij moet daarvoor zorgen, samen met de andere kinderen.'
Dat waren haar laatste woorden, maar ze ging door met soep geven totdat de maiskolven rijp waren. Toen haar kleinzoon die dag in haar tent kwam, zag hij niemand. Hij zag haar nooit,meer terug: ze was veranderd in mais. Wanneer je nu een maiskolf ziet in bladeren gehuld, zie je altijd zilveren draden: dat zijn de haren van de goede oude vrouw die voor mais heeft gezorgd, zodat de indianenkinderen geen honger lijden.
EINDE
Bovenstaande is afkomstig van de website
www.beleven.org
dat eraan toevoegt:
Toelichting:
Bewerking van een legende van de Indianen in Noord-Amerika. Alle mythologiën kennen aan bovennatuurlijke personages de gave van voedende planten toe: voor Griekenland bijvoorbeeld deed Athene de olijfboom ontkiemen.
Hier leeft de herinnering van de weldoener voort in een plant: de baard van de mais stelt het haar van de oude vrouw voor.
Een aetiologisch-verhaal, legende en indianenverhaal uit de Verenigde Staten voor kinderen vanaf 6 jaar.
Kasbezoekers
Vanaf april zijn er twee mensen die de zorg voor de kas op zich genomen hebben, te weten Anke en Inge. Meestal verborgen voor de buitenwereld in het hoog-opgroeiende groen snoeiden, diefden en topten (en tobden?) zij er lustig op los. Wat resulteerde in een gestage stroom komkommers (beetje veel) en tomaten voor onze abonnee`s en winkelklanten. Met dat hele warme weer was het vaak afzien voor dit tweetal, ze kwamen dan extra vroeg om voor 12-en klaar te zijn, want het kon binnen wel 45 graden worden!
Waren ze er niet gelijkertijd dan werd er na het werk voor de ander een briefje neergelegd met de laatste stand van zaken, wat er gedaan was, wat er nog moest en soms ook andere ditjes en datjes. Bij een professionele werkhouding hoort tenslotte ook een professioneel geschreven overdracht.
Dieren kunnen niet schrijven, zij geven vaak boodschappen door met geur. Of een duidelijk zichtbaar teken. In dezelfde kas, tussen de tomatenplanten, heeft een vos laten weten dat dit zijn onderkomen bij slecht weer is. Een hoopje veren van een duif, niet uitgetrokken, maar afgebeten, tonen het werk van een vos. En bovenop dat hoopje veren heeft hij zijn behoefte gedaan, met het karaktaristieke puntje van een vossendrol.
Duidelijker kan het niet, dit is `s nachts ZIJN gebied!!
Jammer voor de vos wordt het gebroken ruitje waardoor hij binnenkomt binnenkort gerepareerd, er zijn grenzen aan onze gastvrijheid.
Wat me met een ietwat kunstmatige kronkel op het volgende brengt: zaterdag 2 september zijn we extra gastvrij, want dan wordt om 11 uur onze hoogstamboomgaard officieel geopend. Zo`n mooie nieuwe plek op het bedrijf verdient het wel even om bij stil te staan. En dan kan er tevens even stil gestaan worden bij de beelden en schilderijen van Jos de Nijs en Ine Tebbens, die een maand lang te zien zijn in de serre en gewoon verspreid over de tuin. Spelen we een beetje Galerie, tuinkunst gecombineerd met schilder en beeldhouwkunst. En op die dag is er live muziek, een terras met extra lekkers, kraampjes met hebbedingetjes , enz. Gewoon komen dus, net als die vos.
En Anke en Inge, bedankt.
Tot dan of eerder, Sijmen.
20 september 2006
Beste mensen…
Een brief vol goede nieuwtjes, gecombineerd met prachtig na zomer weer.
Dus de Augustusdepressies kunnen in het laatje `gauw vergeten`. Deze weken hebben we ook meer tijd om ons heen te kijken en te genieten van de herfstkleuren en het `s morgens vroeg zo mooi schuin vallende licht.
`s Ochtends vroeg het bed uit moeten is zo een voorrecht.
Het eerste goede nieuwtje betreft de opening van de boomgaard. Het was een heel gezellige zaterdag met veel belangstelling. Cor vd Bos, co-ordinator van de agrarische vereniging `Vechtstreek` benadrukte in zijn toespraak het belang van het in stand houden van deze oude cultuur en landschaps elementen, In de Vechtstreek waren vroeger op boerderijen en de Landgoederen legio van deze hoogstamboomgaarden te vinden, maar ze zijn grotendeels verdwenen doordat ze niet meer `rendabel` waren. Willen we blijven genieten van de bloesem in het voorjaar en de bijzondere vruchten in de herfst, dan is er maatschappelijke steun nodig. Van U dus.
Het was daarom fijn te merken dat bijna de helft van alle bomen dezelfde dag nog werden ge-adopteerd, en van de schapen werden al lammeren gereserveerd die nog geboren moeten worden!! Wilt u nog een fruitboom adopteren, uitgenodigd worden voor de bloesem-picknick en zelf de vruchten plukken dan kunt u kontakt opnemen met Sissie,
Het tweede goede nieuwtje is dat we een gedoog- vergunnning van de Gemeente hebben ontvangen voor het gebruik van de Serre als Kookschool. Een ruim begrip waar we veel aktiviteiten onder kunnen laten vallen. Zo hopen we volgend jaar veel work-shops `oogsten, koken en genieten` te gaan geven, zowel voor bedrijven als op inschrijving. Samen asperges oogsten, klaarmaken o.l.v. een echte kok, dineren tot de eerste sterren verschijnen en dan tevreden naar huis. Dit als voorbeeld, want deze winter worden er weer nieuwe plannen uitgebroed.
Om een en ander te vieren trekt Sander weer een keer alles uit de kast om een Herfstmaaltijd samen te stellen, een avond met uiteraard een rondleiding van ondergetekende. En een avond waarop, derde goede nieuwtje, voor het eerst de houtoven wordt gestookt, en u de eerste verse broodjes kunt genieten. Op de achterzijde van deze goednieuwsbrief staat het menu.
Het vierde goede nieuwtje is dat we weer een beetje trots door de tuin kunnen lopen, het ligt er weer netjes bij, na al die regen en bijbehorend onkruid van Augustus
De her en der verspreid staande beelden van Jos de Nijs geven het geheel een nog vrolijker aanzien.
Dus loop vooral even rond.
Groet, Sijmen.