Warme herfst is schadelijker voor klimaat dan warme lente

Tijdens een warme herfst komt er gevoelig meer koolstofdioxide (CO2) vrij in de atmosfeer, terwijl hogere temperaturen in de lente net het tegenovergestelde effect hebben. Dat blijkt uit een studie die deze week in Nature verschijnt.

Het is algemeen bekend dat planten CO2 opnemen uit de atmosfeer door fotosynthese. Door ademhaling van planten en afbraak van organisch materiaal op en in de bodem wordt koolstofdioxide weer uitgestoten. Het evenwicht tussen de opname en de uitstoot van CO2 is een belangrijk thema in de discussie over de vermindering van broeikasgassen.

Tot hiertoe werd vaak aangenomen dat een verlenging van het "groene seizoen" voor meer CO2-retentie kan zorgen dankzij een verhoogde toename van fotosynthese bij de planten. Onderzoekers van het Franse instituut LSCE zijn er echter niet in geslaagd om deze overtuiging te staven.

"In de herfst wint de ademhaling het van de fotosynthese. Zowel de fotosynthese en de ademhaling nemen tijdens de opwarming in de herfst toe, maar de toename in ademhaling is daarbij belangrijker."
Gemiddeld bedraagt de temperatuurstijging in Noord-Amerika en op het Euraziatische continent de laatste twee decennia 1,1°C in de lente en 0,8°C in de herfst.

De extra opname van CO2 tijdens warme lentes wordt voor 90 procent teniet gedaan wanneer het ook in de herfst warmer is dan normaal, maar voorlopig blijft de eindbalans positief. Dat is echter niet het geval voor Noord-Amerika, waar, in tegenstelling met Eurazië, de temperatuurstijging die zich voordoet in de herfst significanter is dan de stijging in de lente.

"Indien in de toekomst de opwarming zich in de herfst sneller doorzet dan in de lente, zou de capaciteit om koolstof vast te houden van de ecosystemen in de hogere breedtegraden van de hemisfeer, vroeger kunnen dalen dan voorzien."
Meer algemeen zou de capaciteit van de vegetatie en de oceanen om een deel van de door de mens geproduceerde koolstofdioxide vast te houden, kunnen dalen in de 21ste eeuw, waarschuwt ook de Amerikaanse klimatoloog John Miller in Nature.

Bron: Klimaatnieuws.nl