Dirk Visser woont al zijn hele leven achter het duin op het kwetsbaarste stukje van Ameland: Hollum. Het duin, en dus het zand, speelt hierdoor een constante rol in zijn leven.
Hoewel de zee keer op keer laat weten wie de baas is, is Dirk nooit echt bang geweest dat de duinen achter zijn huis het zouden begeven. Wel heeft hij bedacht dat, mocht het ooit wel gebeuren, hij met camper en al naar de vuurtoren kan vluchten.
Gemiddeld eens per zes jaar komt er een storm waardoor Dirk vaker aan zijn vluchtplan denkt. De zee eet de onderkant van de duinen weg waardoor die langzaam instorten en er uiteindelijk alleen een dunne rij 'duinkliffen' overblijft.
Naast die stormen heeft Hollum nog een tweede zorg: Borndiep, de watergeul van wel twintig meter diep die tussen Ameland en Terschelling loopt. Deze is ooit ontstaan toen de zeestromingen door de bouw van de Afsluitdijk veranderden. Door de jaren heen zijn hier al honderden meters strand en duin in zee verdwenen en dit proces is niet tegen te houden.