Vroege vinken

Mijn collega Jenn keek me wat meewarig aan, toen ik haar vertelde dat ik nieuwe buren had. Niet omdat ik buren kreeg, maar om het werk dat ze doen, namelijk vinkenonderzoek.

Vinkenonderzoekers zijn in de regel aardige mensen, maar niet erg geliefd als buren. Zij staan namelijk om 4 uur op, omdat ze tussen half 6 en 6 uur (zonsopkomst) ergens op het eiland klaar willen staan met hun net om vinken te vangen. Ze hebben een gigantische uitrusting en ze worden aan huis gehaald met een pick-up. Zo ook mijn buurvrouwen. Steevast gaat om 4 uur hun wekker. Verder verloopt hun vertrek redelijk rustig. Ik word wel wakker en meestal verhuis ik dan naar mijn hangmat en geniet nog even 2,5 uur van de buitenlucht, de zonsopkomst en de vinken.

Mijn buurvrouwen zijn biologen uit Californie en Oregon en ze vertellen iedere middag over hun vangst. Ik wil natuurlijk wel weten of het vroege opstaan enig nut heeft. De eerste week waren het steeds maar een paar vogeltjes per dag. Niet genoeg voor hun onderzoek, maar op een dag kwamen ze opgetogen terug. Vandaag waren het er 26, bijna net zoveel als de hele week ervoor. Ze vangen de vogels, meten ze, nemen bloed af en kijken of ze bepaalde ziektes hebben. Dan worden de vogels geringd en weer vrijgelaten. Ze doen dit onderzoek steeds voor 5 weken, eens in de drie maanden en dat gedurende twee jaar. Doel van het onderzoek is om verspreiding, populatiegrootte en gezondheid van de dieren vast te stellen.

Bijna alle vinken die op mijn balkon verschijnen zijn geringd. Sommige hebben er zelfs 4 aan die hele kleine pootjes. Ik vraag hen wat ze doen als ze al geringde vogels vangen: “Dan schrijven we gewoon de bestaande ringnummers op en registreren de vogels zo.” 

Afgelopen week zijn mijn vinkenburen vertrokken naar een appartement in het stadje. Ze vonden het toch iets te stil op het onderzoekscentrum. Met hun vertrek is de ochtendstilte weer helemaal terug. Ik ben daar niet rouwig om, hoe aardig onze middaggesprekjes ook waren.