Voorjaar

Even iets typisch cultureel Noors. Stokvis. Als je rond deze tijd kom, kom je overal rekken met stokvis tegen. Stokvis word meestal gemaakt van kabeljauw, de ingewanden en de kop worden eraf gehaald en zo laten ze de vis drogen. Ze hangen aan stokken vandaar de naam stokvis. Een behoorlijk karweitje om al die kabeljauwen aan die stokken vast te binden. Om het weer op te eten moet het eerst geweekt worden, minimaal 36 uur maar liever langer.

Deze intensieve bevissing op de kabeljauw zorg er wel voor dat de kabeljauw achteruit gaat. Als je de viswijzer bekijkt staat hij dan ook op een tweede keuze. Je kunt ook biologische kabeljauw uit Schotland kopen die onder het kolommetje prima keuze valt in de viswijzer. Meer info over de viswijzer klik hier.

Waar in Nederland eigenlijk haast alle vogels aan het broeden zijn en al uitgebroed zijn begint het hele spektakel hier nu pas. Bonte vliegenvangers die een nestkast inspecteren.
Het vibrerende geluid van een baltsende watersnip suist door de lucht en het krakende geluid van baltsende moerassneeuwhoenen draagt over het veen. Het klagende geluid van goudplevier klinkt in de lucht en een enkel gevormd paartje loopt al op het weiland. Zo maak je het voorjaar twee keer mee.

Dit keer ben ik het veen opgegaan om te kijken of ik wat dichterbij de moerassneeuwhoenen kon komen maar helaas is dit mislukt, wel keek ik zo op een hele andere plek naar de zon wat weer andere perspectieven brengt. Het kleine kerkje van Straumness levert een wat cultureler plaatje van de ondergaande zon op. Met het geluid van klingelende bellen van de schapen stap ik sappig door het veen terug naar het “polarlightcenter” waar ik zon kwart voor 1 aankom.  Terwijl ik de blog verder af typ laad ik de foto’s op de computer zodat ik die toe kan voegen en jullie weer helemaal up to date zijn.