Advocaat van de natuur en spreekbuis van het milieu.
Voor al wat onzichtbaar sterft_27_03_2009
•
Alexis de Roode (Hulst, 8 oktober 1970) groeide op in Nijmegen en studeerde geologie in Utrecht. In 2004 begon hij zich te manifesteren als dichter op podia en poetry slams in Nederland. In november 2005 debuteerde hij met de dichtbundel Geef mij een wonder, die verscheen bij de Amsterdamse Uitgeverij Podium. De bundel werd goed ontvangen en werd in 2006 genomineerd voor de C. Buddingh-prijs. In april 2008 verscheen de tweede dichtbundel van Alexis de Roode, Stad en Land, die werd genomineerd voor de J.C. Bloem-prijs 2009. Rob Schouten spreekt in zijn recensie in VN van "opgewekte, genietende, lebensbejahende poëzie". Inmiddels stond hij op de meeste grote poëziepodia van Nederland en Vlaanderen, zoals de Nacht van de Poëzie, Lowlands, Dichter aan Huis, Crossing Border Festival, Het Voorwoord en de Poëziezomer in Watou.
Alexis de Roode
woont en werkt in Utrecht, waar hij o.a. actief is als medeorganisator van Poëziecircus en het Nederlands Kampioenschap Poetry Slam.
Voor al wat onzichtbaar sterft
Niemand weet waar de dieren sterven,
waar ze bolletjes worden,
de achterste voetjes steeds dichter
bij de voorste voetjes,
tot ze omvallen.
We zien wel bontjes op verlaten wegen,
graanvelden in de wind,
in de ochtend verkleefd van dauw.
Later zwarte plakkaten.
Slechts eenmaal zag ik een konijn
dat zitten bleef,
met dichtgekleefde ogen,
de ruggengraat stond hoog.
Bij het optillen was er geen gewicht.
Ik zette het neer en ging terug naar de huizen,
het stille dier nam af in de zon.
Niemand is erbij als de konijnen sterven
met velden tegelijk.
Niemand hoort hun laatste snuffel uitgesnuffeld
worden in een gouden bos
of het schreeuwen onder autobanden.
Een wereldwijd geruisloos verdwijnen
juist om de hoek van ansichtkaarten.
waar ze bolletjes worden,
de achterste voetjes steeds dichter
bij de voorste voetjes,
tot ze omvallen.
We zien wel bontjes op verlaten wegen,
graanvelden in de wind,
in de ochtend verkleefd van dauw.
Later zwarte plakkaten.
Slechts eenmaal zag ik een konijn
dat zitten bleef,
met dichtgekleefde ogen,
de ruggengraat stond hoog.
Bij het optillen was er geen gewicht.
Ik zette het neer en ging terug naar de huizen,
het stille dier nam af in de zon.
Niemand is erbij als de konijnen sterven
met velden tegelijk.
Niemand hoort hun laatste snuffel uitgesnuffeld
worden in een gouden bos
of het schreeuwen onder autobanden.
Een wereldwijd geruisloos verdwijnen
juist om de hoek van ansichtkaarten.
tekst
: Alexis de Roode
camera : Rob Hodselmans
regie : Anneloek Sollart
montage : Caroline Hoeberechts
camera : Rob Hodselmans
regie : Anneloek Sollart
montage : Caroline Hoeberechts
Met dank aan: Stichting het Gelders Landschap, Zorgboerderij de Heibloem, Stichting Eekhoorn en zijn vrienden en Staatsbosbeheer.
Praat mee
Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?
Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.
