Vissers en aalscholvers vormen doorgaans geen goede combinatie. Maar eigenlijk zouden vissers een voorbeeld kunnen nemen aan deze beschermde vogels en zich beter aanpassen aan de veranderende natuur.
Dat vindt Marc Argeloo van Vogelbescherming Nederland. Het verhaal dat er steeds meer aalscholvers zijn die meer vis opeten dan de vissers kunnen vangen, noemt hij een 'broodje aal'.
Het aantal aalscholvers is al jaren stabiel. Een exemplaar eet hoofdzakelijk pos en soms kleine baars, gemiddeld zo'n 450 gram vis per dag. Dat er minder paling en snoek wordt gevangen, heeft dan ook een andere oorzaak, wijzen onderzoeken in opdracht van onder meer het ministerie van LNV uit. Alleen op de baarsstand zouden de aalscholvers invloed kunnen hebben.
Het is volgens Argeloo niet toevallig dat na eerdere discussie over ganzenoverlast, mosselvangst en natuurherstel in de Westerschelde de pijlen nu zijn gericht op de aalscholver. ,,Het past in het beeld. Ruimte is de sleutel en daarom is het zo belangrijk dat de natuurnetwerken vorm krijgen. Daardoor krijgt niet alleen de natuur lucht, want op andere plekken krijgt de economie juist ruimte.''
De aalscholver vecht al jaren tegen het imago van veelvraat. De vogel is door de eeuwen heen vervolgd, afgeschoten, verjaagd en ook opgehangen. En zelfs Jac. Thijsse, in 1905 oprichter van Natuurmonumenten, meldde ooit dat het dier graag in grote hoeveelheden paling eet. En foto's op internet van een aalscholver die urenlang bezig is een paling te verschalken, helpen dat verhaal ook de wereld niet uit. ,,Een aalscholver eet wel eens een paling, maar dat is echt uitzondering'', stelt Mennobart van Eerden, ecoloog bij Rijkswaterstaat.
De aalscholver wordt ook steeds vaker gesignaleerd in bijvoorbeeld de Amsterdamse grachten. Maar dat betekent niet dat er meer aalscholvers zijn, stelt Van Eerden. Op zoek naar voedsel zijn op meer plaatsen kleinere broedkolonies ontstaan. Aangezien de vogels tegenwoordig in groepsverband voedsel zoeken, valt hun aanwezigheid meer op.