Victoria de Haas: Wonen in Oost-Groningen

Waar is het stil, echt stilWaar is het donker, echt donkerWaar is de lucht nog schoon?

Hier, in Oost Groningen waar ik meer sterren zie dan ik ooit gezien heb. Tegelijkertijd is dit het armste gebied van Nederland. Daarom is het hier ook donker, stil en schoon. Ik vrees de Blauwe Stad die misschien voor een chiquer imago gaat zorgen maar ook voor onrust? Niets is kostbaarder dan stilte, donkerte en schone lucht.

Hier zie ik oneindig veel vogels, van heel klein zoals het winterkoninkje of kwikstaartje tot groot zoals de buizerd of nog groter de zeearend. Ik voelde me in een boek van Harry Potter laatst toen zo’n enorm beest vlak langs me vloog. Een haas naar me toe huppend, hoe uitzonderlijk, een ree die bijna over mijn voeten loopt.

Eindeloze verten zonder horizonvervuiling.
Waar bestaat het nog?

Mijn stevige dagelijkse ochtendwandeling is een terugkerend genot voor lijf en geest. Is dat niet saai, die polder, wordt er soms gevraagd Nee, nooit! Geen dag, geen moment is hetzelfde, alleen al vanwege die enorme constant in beweging zijnde lucht boven me. Elke lucht zijn eigen sfeer. En er is altijd wel iets te ontdekken op de grond, in de lucht of in mezelf want elke dag diezelfde wandeling werkt meditatief. Niet dat het altijd allemaal vanzelf gaat, regelmatig moet er hard gewerkt worden tegen de wind in. Ik wist niet dat er zoveel wind bestond. Over de hartelijk- en veiligheid van deze omgeving heb ik het nog niet eens. En juist dat in combinatie met die donkerte, stilte en sterren maken het tot een groot voorrecht hier te mogen wonen. Ik trek nog maar eens een worteltje uit de grond en pluk wat verse peterselie voor door de soep vanavond. Levend onder bijstandsniveau bestaan er geen rijkere mensen dan wij.