Veertig striptekenaars in actie tegen de kiloknaller

Afgeloppen week hebben 40 striptekenaars met een cartoon in actie tegen de ‘kiloknaller’: het extreem goedkope stuntvlees in supermarkten. De actie is een initiatief van stichting Wakker Dier. Deze dierenorganisatie voert momenteel campagne  tegen de kiloknaller, omdat die ten koste gaat van dieren. Want alleen voor een normale prijs kunnen dieren ook normaal behandeld worden. Nu ligt vlees vaak goedkoper dan kattenvoer (gemiddeld €4,12 per kilo) in de winkel. Oa. Len Munnik, Nozzman, Steven Degryse (Lectrr), Mario de Koninck (AAaRGH), René Leisink (Argus), D!o van der Veen (John&John), Jan Dirk Barreveld (Eugène) tekenden protestcartoons die op de homepage van Wakker Dier te bekijken zijn.

De prijs van vlees is de afgelopen decennia alleen maar gedaald. Zo daalde de gemiddelde prijs van een kilo varkenskarbonade in supermarkten tussen 1995 en 2008 van €6,35 naar €5,35 terwijl deze alleen om de inflatie te compenseren had moeten stijgen naar €8,25 [i] . De gemiddelde prijs van kattenvoer steeg juist enorm tot momenteel gemiddeld €4,12 per kilo. Ondermeer met veel verkochte luxe varianten als ‘Sheba Elegance’, ‘Perfect excellent mousse zalm’, ‘Gourmet Gold Zeevis in bechamelsaus’, ‘Whiskas dental protection plus’, ‘Felix meat sensations’ en ‘Tonijn in orientaalse saus’.

Het contrast is schrijnend. De weerstand tegen het stunten met vlees neemt echter enorm toe. Boeren, slagers, slachterijen, politiek en dierenorganisaties zijn eensgezind in hun weerzin tegen de kiloknaller. De afgelopen 2 maanden is meer dan 80 keer gestunt met vleesprijzen onder deze (gemiddelde) prijs van kattenvoer. Vooral met kippen wordt het meest gestunt (ca. helft kiloknallers) en lijkt daarmee het grootste slachtoffer van de kiloknaller.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de kip in de veesector het meest ‘verdingt’ is tot halffabricaat van vlees. Wageningen Universiteit schreef hierover [ii] : ‘Het vleeskuiken is al een poosje geen echt kuiken meer… Dit juveniele spierbundeltje is weliswaar een technologisch hoogstandje, maar vanuit welzijnsoogpunt een ramp….Tegen zo’n explosieve groei in een tijdsbestek van zes weken zijn hun hart, longen en poten nauwelijks bestand. Sommige dieren groeien daarom letterlijk dood. … Andere dieren worden zo zwaar dat hun eigen poten ze niet meer kunnen dragen. Ze zakken er doorheen en kunnen nauwelijks meer bewegen. Er is fundamenteel iets mis met de dieren.’

Bron: Wakker dier