Uw symbool van de lente

Vele reacties zijn binnengekomen op onze vraag: 'Welke soort is voor u het symbool van de lente?' Iedereen bleek weer een andere soort als start van de lente te zien. De één koos een kraanvogel de ander een bosmier. U kunt de 10 geselecteerde reacties die ons het meest opvielen hieronder bekijken:

Kraanvogels zijn voor mij hét symbool van de lente. Al zolang ik mij kan herinneren, kijk ik ieder jaar weer uit naar de komst van de kraanvogels, ik woon zelf dicht bij “de grootte Peel” en in het najaar zie ik ze meestal op hun trek naar het zuiden. De jonge vogels vliegen met hun ouders mee en leren zo de af te leggen route naar Spanje waar ze overwinteren. In het voorjaar, als ze terugkeren (zo rond 10 maart) zijn ze nog steeds bij hun ouders. Ze zijn minder afhankelijk geworden en hun zang is inmiddels verandert in de zo kenmerkende kraanvogelroep. Als ik dit geluid hoor dan weet ik dat de lente niet lang meer op zich laat wachten. De rest van het jaar kan voor mij niet meer stuk.

Ons lentesymbool is de paddentrek; de zon is dan warm genoeg om wakker te worden en aan nieuw leven te beginnen.

Voor mij begint de lente al, als ik in Jan/febr de kool- en pimpelmeesroep hoor van tie-tie du-du, tie-tie-du-du en dan hopen dat alles ontluikt en bloeien gaat en de zon weer warmer voelt en hoger staat. Dan voel ik me weer blijer worden en luister ik of er al meerdere  vogels zich laten horen en als ik 's morgens wakker wordt en ja....... ze zijn er weer, dan geniet ik keer op keer.

Mijn lente symbool zijn rode bosmieren. Als deze dieren in hun mierenhoop overwinterd hebben komen die massaal, bij eerste echte warme lentedag, naar buiten. En krioelen ze buiten het nest, ze verdringen zich om zich te koesteren in de warme zonnestralen. Van zo'n gekrioel krijg ik echte lentekriebels, in velerlei opzicht.

Vandaag lammetjes gezien, net geboren. Moeder schaap likt er een droog, eentje nog op de grond en een lammetje is al aan het drinken. Dit is voor mij "de LENTE".

Voor mij was vandaag opeens het zien van de eerste madeliefjes tijdens een excursie rond het Valkenburgse Meer het symbool van het voorzichtige begin van de lente. Niet zomaar madeliefjes, nee. ik werd er extra blij van na een lange winter vol strijd en zelfoverwinning en bijna toegegeven aan een nieuwe opkomende depressie voordat ik toch gelukkig weer op de fiets ben gestapt en me heb aangesloten bij een groep mensen om samen mee te genieten van een heerlijke wandeling. Vergat onderweg te pinnen, zodat ik niet eens die ene euro had voor de deelname en toch mee mocht lopen en de volgende wandeling dubbel betalen !!  Deze lente kan niet meer stuk voor mij.

Voor mij is het lente als in een verborgen hoekje van de tuin een onopvallend plantje in bloei staat: het leverbloempje. Elk jaar bloeien er één tot drie plantjes, ze worden zorgvuldig gemarkeerd om te zorgen dat ze niet per ongeluk worden vertrapt. De foto's zijn uit 2004, ik kan nu maar één plantje vinden, de knoppen zijn nog net niet open.

Het symbool voor de lente voor mij is zo’n lekkere, lieve, grote, zachtbehaarde knuffelhommel. Het lieflijke gebrom van het beestje geeft mij “lentevlinders” in de buik. Heeeerlijk!

Bloeiende krentenbomen in de boswal bij mijn vakantiehuis (Amersfoort). In 2002 schreef ik daar het onderstaande gedicht over:

Prima vera
onder eiken en dennen slingeren
krentenbomen zich door de boswal
als ik stil ben mag ik zitten
in het prille sterrenmos

witte bloesems
bewolken de boswal
als ik stil ben mag ik kijken
naar een mist van wit en ander wit

bloesemtakken zwijgen
als ik stil ben mag ik luisteren
naar het ritme van de specht
die de klankkast bewerkt

ik ben stil, tast met korte
oogbewegingen de twijgen af
twee knoppen vooruit, één achteruit
als in een prelude van Bach

Gefeliciteerd! Jullie krijgen z.s.m. een Vroege Vogels t-shirt opgestuurd.