Tweede leven voor padden en salamanders

RAVON wil iedereen betrekken bij hun onderzoek naar de verspreiding van ziekten onder amfibieën zoals kikkers en padden, maar vooral onder salamanders. Door gevonden exemplaren op te laten halen en te onderzoeken, krijgen de onderzoekers beter zicht op de verspreiding van ziekten. Op de site  sossalamander.nl  kun je lezen hoe je dat moet doen. 

Uit cameravallenonderzoek is gebleken dat dode dieren vaak binnen een dag verdwenen zijn door ratten, egels en andere predatoren. Daarom is het lastig om vast te stellen hoeveel dieren doodgaan door ziekten. Eén dood gevonden exemplaar staat misschien wel voor dertig dieren die al opgegeten zijn.

Annemieke Spitzen van RAVON doet onderzoek naar de vuursalamander en de schimmel die deze soort in Nederland bijna heeft weggevaagd. De schimmel die via import in 2013 uit Azië hier terecht is gekomen, heeft de vuursalamander voor 99,9% uitgeroeid als je het afzet tegen het referentiejaar 1997. Toen waren er enkele honderden, nu nog maar enkele stuks.

De alpenwatersalamander is inmiddels ook drager van de schimmel, maar die wordt er nauwelijks ziek van. Daarmee heeft de schimmel steeds een drager en kan dus voortleven. De vuursalamander komt in Nederland maar op drie plekken voor in Limburg. Daarmee zit hij aan de grens van zijn verspreidingsgebied. In Frankrijk en Duitsland komt de vuursalamander veel vaker voor. Maar ook daar kan de schimmel ook zijn verwoestende uitwerking hebben.

Een ziekte waar RAVON ook graag meer zicht op krijgt zijn de padden die worden aangetast door de larve van de paddenvlieg. De paddenvlieg zet haar eitjes af op de rug van de pad. De larven kruipen vervolgens door de bek naar binnen of worden opgegeten door de pad en vreten zich via de neusgaten van de pad een weg naar buiten. Dat kan er soms afschrikwekkend uitzien.