Tjeerd Wiersma: Iedereen is lyrisch, iedereen is blij.

Het is namelijk lente. Heel leuk, maar zo bijzonder is dat toch niet? Elk jaar wordt het lente.

Ik heb namelijk het idee dat er iets niet klopt. De vier maanden lang was de winter. Althans, het sneeuwde en het vroor. Winter dus. Maar toen klopte er al iets niet, we hebben namelijk vier maanden vorst gehad, vier maanden vrieskou. Goed voor centimeters ijs. En terwijl half Nederland smacht naar een Elfstedentocht, is er geen moment, geen moment in vier maanden vorst, waarop dát kan.

Toen het nog oktober was, en iedereen afkoelde van een hete zomer, verlangden miljoenen mensen naar het eerste vlokje sneeuw. En daar was het dan, op een zaterdagnacht. Zondagmorgen vlogen deuren open, kinderen stormden naar buiten bewapend met sleeën, sneeuwschuivers en dikke winterjassen. Iedereen was blij. Kinderen hebben voor het eerst in hun leven een witte kerst gezien.

Hele volksstammen praten over het abnormale weer, iedereen is blij.
Begin januari sloeg de sfeer in Nederland een beetje om, mensen hadden het gehad. Ze wilden weer zon, weer zonder jas naar buiten. Ook kranten werden ongeduldig, duizenden woorden werden vuilgemaakt aan de te lange winter.

En nu, tja. Het wordt lente. Daar is iedereen van overtuigd. Maar ik heb het idee dat er iets niet klopt, dat iemand een spelletje met ons speelt. Woensdag zat ik in T-shirt in de tuin. Donderdag was een regenbroek geen overbodige luxe. Volgens mij zit hierboven iemand die ons heel hard aan het uitlachen is, iemand die ons als een voetbal heen en weer speelt tussen alle soorten weer. Regen, Zon, Onweer en sneeuw.

En we trappen er met zijn allen gewoon in.