Tientallen tapuiten

In heel Nederland gaat het slecht met de tapuit. Héél Nederland? Nee, in de kop van Noord-Holland doet dit zeldzame zangvogeltje het opmerkelijk goed. In deze dynamische duinen vindt de tapuit genoeg konijnenholen om in te broeden. Menno helpt ze ringen.
 
De tapuit is een kleine zangvogel die op de grond leeft op zandige heide en in de duinen. De vogel leeft van insecten in het korte gras en hij broedt bij voorkeur in konijnenholen. In september trekken de vogels naar Afrika om te overwinteren.

Het is in ons land 2 voor 12 voor de tapuit: rond 1900 telde ons land nog duizenden broedparen; op dit moment wordt dat door Sovon geschat op slechts 300. In België is het nog droeviger gesteld: dat land moet het sinds dit jaar zonder broedende tapuiten doen.

Oorzaak van de achteruitgang van de tapuit is het verdwijnen van een dynamische kust, een duingebied dus waar de wind vrij spel heeft. Kustversterking heeft ervoor gezorgd dat de duinen helemaal vast komen te liggen, dat het gras lang wordt en de kevers verdwijnen. En dan vindt de tapuit er niks meer aan.

Dynamisch kustbeheer, met stuivende duinen, is veel beter voor de tapuit, maar dat wordt slechts sporadisch toegepast, omdat het door veel mensen toch als te onveilig wordt gezien.
Waar het dan nog het beste gaat met de tapuit is in de kop van Noord-Holland, in de duinen onder Den Helder. Daar is de populatie redelijk stabiel. Met zo’n 50 broedparen is dit de grootste populatie tapuiten in ons land.

Landschap Noord-Holland doet er hier alles aan om het de bedreigde tapuit naar de zin te maken. De duinen zijn grillig, het zand mag stuiven, er wordt geplagd en het gras wordt kort gehouden door de konijnen, zodat de tapuit makkelijk zijn insecten kan vinden. Die konijnen leveren bovendien de holen waar de tapuit zo graag broedt.