Terug naar Nederland

Door het vliegtuigraampje zie ik het witte landschap onder me voorbij schieten. Een overweldigend mooi uitzicht: Eindeloos berggebied, grotendeels bedekt met ijs. Honderden meters dik. Nu nog wel, want als het klimaat ongehinderd verder opwarmt, zal het landschap, en ook het leven hier, ingrijpend veranderen.

Nu ik eroverheen vlieg, op weg naar Nederland, realiseer ik me wat een impact het smelten van die enorme ijskap zou hebben. Nederland zal tegen een stijgende zeespiegel moeten vechten, maar ook landen als Bangladesh en Tuvalu. En aangezien die geen geld hebben voor hoge dijken en high-tech waterkeringen, zullen ze grotendeels onder water verdwijnen.
 
Gelukkig is er een uitweg. In veertig jaar kunnen we wereldwijd een energievoorziening bouwen die vrijwel volledig uit schone energie bestaat. Energie uit wind, zon en water is gratis, schoon, en altijd voldoende beschikbaar. Ik ben blij dat ik mee kan werken regeringsleiders en energiebedrijven wakker te schudden om werk te maken van zo'n mooie toekomst.
 
Toch zoeken energiebedrijven nog steeds naar nieuwe oliebronnen. Zelfs hier voor de nu nog maagdelijke kust van Groenland. Boringen die Greenpeace wilde stoppen, vanaf het Greenpeaceschip Esperanza. Met een aantal acties achter elkaar lukte dat al heel behoorlijk. Helaas besloot de rechter in Amsterdam dat we de boringen niet langer mochten verhinderen. Maar hij gaf ons ook gelijk, door in zijn uitspraak te wijzen op het grote risico van de boringen en hoe belangrijk het is om het gevaar voor het klimaat en het Noordpoolgebied aan de kaak te stellen.
 
Met zeventien mede-actievoerders werd ik bij de laatste actie gearresteerd en vastgezet. Het leven in de Groenlandse gevangenis was niet altijd leuk. Stil zitten is niks voor mij, zeker niet zo'n lange tijd. Nu, na twee weken, mag ik eindelijk naar huis. Hoewel ik normaliter liever niet vlieg, heb ik dit keer weinig keus. De Groenlandse politie had de tickets al klaarliggen. Een enkele reis naar Amsterdam. Mooie boel.
 
Maar ik ben blij dat de reis erop zit en ik vrienden en familie weer in mijn armen kan sluiten. En gelukkig hoef ik voor mijn pleidooi voor een schone energievoorziening niet in Groenland te zijn. Ook in Nederland is nog heel wat werk aan de winkel.