Tóch weer IJslands walvisvlees naar Japan
• 12-05-2014
• leestijd 2 minuten
De Nederlandse multinational Samskip blijkt nauw betrokken bij een megatransport van IJslands walvisvlees, dat gisteren is afgeladen in de Japanse havenstad Osaka. In totaal gaat het om tweeduizend ton vlees, omgerekend meer dan 180 bedreigde vinvissen. De Alma is gecharterd door het bedrijf Silvergreen, een dochteronderneming van het Samskip-concern. De directeur van Samskip zit tevens in het bestuur van Silvergreen. Vorig jaar nog beloofde Samskip plechtig te stoppen met het vervoeren van IJslands walvisvlees. ‘In werkelijkheid gaat het bedrijf dus via een omweg vrolijk door met deze schandalige handel’, zegt campagneleider Pavel Klinckhamers verontwaardigd.
Samskip beweerde vorig jaar van verdere transporten af te zien na acties van Greenpeace. Het havenbedrijf van Rotterdam – waar Samskip gevestigd is - stelde toen dat de overslag van walvisvlees niet langer acceptabel was. Samskip blijkt vervolgens te hebben gekozen voor een andere scheepsroute én een andere bedrijfsconstructie: dochteronderneming Silvergreen heeft een megalading van de grootste IJslandse walvisvaarder Hvalur in één keer naar Japan vervoerd via Afrika. Klinckhamers: ‘Dat Samskip zou stoppen met walvisvlees was dus slechts een goedkoop praatje om het verontwaardigde publiek en de klandizie te sussen. In werkelijkheid probeert het bedrijf zo onopvallend mogelijk via andere wegen door te gaan met het transport van bedreigde diersoorten.’
De IJslandse jacht op vinvissen bestaat bij de gratie van de handel met Japan. Als de transporten stoppen, is er geen markt meer voor de IJslandse walvisvaarder Hvalur. De IJslanders zelf eten het vlees niet en in de meeste andere landen –behalve Japan en Noorwegen- is het bovendien illegaal. ‘De grote bazen van Samskip in Rotterdam vinden het blijkbaar nog steeds geen probleem om zich met deze handel in te laten en houden zo, verstoken van enig moreel besef, het afschieten van bedreigde vinvissen in stand’, licht Klinckhamers toe. ‘Samskip heeft daarmee evenveel bloed aan de handen als de IJslandse walvisjager zelf.’