Taxus van Mondriaan

Wat zouden bomen ons vertellen als ze konden spreken? In een serie kriskras door Nederland zoekt verslaggever Tal Sarid verhalen op van de alleroudste, hoogste en dikste bomen. Samen met boomfanaat Han van Meegeren van de bomenstichting struint hij dit keer door het muisstille landgoed van Berkenbosch, gelegen op het schiereiland Walcheren in de provincie Zeeland. Na een korte zoektocht, vergezeld door zijn hond Roos, komen ze aan bij een uitzonderlijk aanzicht; een taxus van 240 jaar oud.

Deze ‘evergreen’ naaldboom heeft in het verleden model gestaan voor één van Nederlands beroemdste schilders. Piet Mondriaan schilderde in zijn jonge jaren de ene na de andere boom. Door de jaren heen abstraheerde hij de stammen en takken steeds meer en meer. De taxus die op het rustgevende landgoed van Berkenbosch staat is misschien wel dé boom geweest waar het allemaal begon, waar Mondriaan de smaak voor het abstraheren te pakken heeft gekregen. Misschien wel logisch ook, de naaldboom heeft immers een zeer afwijkende vorm. Vanaf de grond spreiden de takken zich uit en maken ze onverwachte bochten. 

Bij de eerste aanblik is het al direct duidelijk; de boom staat er niet goed bij en zal het niet lang meer houden. De twee oorzaken voor de ondergang zijn het te hoge grondwaterpeil en enthousiaste kinderen die de boom in klimmen. De vele kinderschoentjes hebben de meeste takken helemaal glad geschuurd. Het te hoge grondwaterpeil verzwakt de boom waardoor onder andere dunnere takken afbreken en draagkracht verliezen. Wie zelf een eigen Mondriaan wil namaken moet dus snel een bezoek brengen aan deze stervende veteraan.