Stroperij slecht voor klimaatdoelen

Stroperij vermindert klimaatregulatie door tropische bossen, want zonder dieren kunnen veel van deze bossen op lange termijn minder koolstof vasthouden. Dat blijkt uit onderzoek van een internationaal team van wetenschappers.

Verschuiving door verdwijnen van dieren
Het koolstofverlies is het indirecte gevolg van het wegvallen van zaadverspreiding door grotere dieren, zoals apen, die aan stroperij ten prooi vallen. De meeste tropische bossen hebben veel boomsoorten met grote zaden die van zulke dieren afhankelijk zijn. Zonder zaadverspreiding hebben deze bomen een laag voortplantingssucces. 

De ruimte die de grootzadige boomsoorten open laten wordt ingenomen door kleinzadige boomsoorten, maar deze boomsoorten blijken gemiddeld een stuk minder groot te groeien. Bossen die worden gedomineerd door kleinzadige boomsoorten hebben daardoor gemiddeld minder houtvolume, en houden minder koolstof vast. “Wat dit onderzoek laat zien is dat zo’n verandering negatief zal uitpakken voor de hoeveelheid koolstof die in tropische bossen vastligt. Dat is nadelig voor de internationale klimaatdoelen.”  zegt Patrick Jansen, Universitair Hoofddocent van Wageningen University.

Wereldwijd onderzoek
De voorspelde hoeveelheid koolstofverlies liep op tot 12%, en treedt vooral op in Zuid-Amerika, Afrika en Zuid-Azië, waar de bossen nu worden gedomineerd door grootzadige dierverspreide boomsoorten. In Zuidoost-Azië en Australië verandert daarentegen weinig: die bossen worden nu al gedomineerd door kleinzadige boomsoorten.

Niet alleen bomen beschermen
Volgens Jansen is het met het oog op klimaatregulatie dus verstandig niet alleen de bomen maar ook de fauna van tropische bossen te beschermen. “Veel beschermde bossen in de tropen zien er intact uit, maar zijn in werkelijkheid zwaar beschadigd omdat de fauna is uitgeroeid. Deze ‘lege bossen’ zullen geleidelijk aan totaal van karakter veranderen.” 

Het zal lang duren voor de verschuiving compleet is, aangezien veel boomsoorten in tropische bossen honderden jaren kunnen leven. “Deze verschuivingen gaan zó langzaam dat ze alleen zijn waar te nemen door langdurige monitoring”, zegt Jansen, die zelf betrokken is bij wereldwijde bosmonitoringprojecten van het Smithsonian Tropical Research Institute. “Maar die traagheid maakt de verschuivingen niet minder belangrijk”.

Bron: Wageningen University