Spoorzoeken in de winter

Bij diersporen kijken we al gauw naar de bodem, maar wie goed om zich heen kijkt kan van alles ontdekken. Vraatsporen van hoefdieren bijvoorbeeld, die graag knoppen van bomen en heesters opeten. In de winter is goed te zien hoe hierdoor een zichtlijn in het bos ontstaat. Sporenzoeker Jeroen Kloppenburg zoekt in natuurgebied Planken Wambuis naar verse vraatsporen.

In het natuurgebied lopen grote hoefdieren rond en die hebben in de winter ook honger. In een knop zit het hele blad voor het voorjaar al opgeslagen. Het is dus een heel geconcentreerd hapje met relatief veel voedingsstoffen. Dieren zoals herten, runderen en paarden zijn er dol op.

De knoppen van een beuk worden constant afgegeten waardoor je bij een boompje van nog geen meter al allerlei vertakkingen ziet waarin je een complete boom kan herkennen, net als bij een bonsaiboompje. Een dergelijke boom is in tweeën opgedeeld. Onderaan is de boom fijn vertakt en bolvormig gesnoeid door het geknabbel van de dieren. Bovenaan ontsnappen de takken aan het geknabbel en groeien vervolgens mooi uit zodat je als het ware door de bomen heen kunt kijken.

Door wat afstand te nemen en onder de bomen door te kijken, zie je ook dat tot op zo’n anderhalve meter alle zijtakjes weg zijn. Van elke soort boom beginnen de vertakkingen pas op een bepaalde hoogte. Het ziet er uit als een haarscherpe lijn die gecreëerd is door de hoefdieren. Als er in het bos een dergelijk zichtlijn is dan weet je dat in het gebied herten, reeën of runderen rondlopen. Vooral in de winter, als er geen blad aan de boom zit, is dat goed te waar te nemen.

Lees meer over de  Diersporengids