Silvia Toebak: Poetslipvis

Het is tropisch warm wanneer de poetslipvissen wachten bij het koraalrif op hun gasten. Op deze rustige, mooie plek geven zij honderden grote vissen een poetsbeurt. De grote vissen zwemmen het poetsstation in. De poetslipvissen gaan aan de slag en knabbelen lustig parasieten van de schubben, de tanden en de lippen van hun gasten. De grote vissen worden daar rustig van. Ze vergeten zelfs om te jagen. Roofvissen en prooivissen kunnen tijdens het poetsen naast elkaar blijven dobberen. Mooi, wat geweldig de natuur en wat nobel van die poetslipvissen dat ze dit zonder eigenbelang doen. Dat dacht ik in eerste instantie.
In tweede instantie blijkt dat de poetslipvis zo zijn voorkeuren heeft. Dat hij het liefst met zijn lippen aan een koraalkonijnvis hangt. Je zult maar geen koraalkonijnvis zijn. Ben je lekker klaar mee. Daar lig je dan in het poetsstation met je parasieten naast een school koraalkonijnvissen.

Maar dit is nog onschuldig in vergelijking tot wat de valse poetslipvis presteert. Hij doet zich voor als een gewone poetslipvis en laat vissen die wel zin hebben in een behandeling dicht naderen en slaat dan zijn slag. Pardoes bijt hij een hap vers vlees uit zijn slachtoffer…
Met parasieten en al, dat dan weer wel.