Waddenbioloog Gerhard Cadee ontdekte op Texel dat scholeksters Japanse oesters hebben leren eten. Tot voor kort nam men aan dat deze oester, die vanaf 2000 massaal in de Waddenzee voorkomt, geen geschikte voedselbron voor schelpdieretende vogels zou zijn. Regelmatig fietst Cadee langs de waddendijk op Texel. Daar zag hij hoe zilvermeeuwen en scholeksters alternatieven vonden voor het eten van mosselen.
Nadat door overbevissing mosselbanken verdwenen waren schakelden de vogels eerst over op het eten van de Amerikaanse zwaardschede. Dit langwerpige schelpdier koloniseerde de Waddenzee in de jaren tachtig. Daarna leerden de vogels hoe een oester verorberd kon worden. Zilvermeeuwen krijgen de dikke schelpen van de oesters kapot door ze van grote hoogte te laten vallen. Scholeksters zoeken losliggende oesters van rond de 6 cm, zetten die op een stevige ondergrond overeind en wurmen hun snavel naar binnen. Lang niet alle oesters worden gegeten door scholeksters. Veel zijn te groot, of zitten te stevig vast. Het volledige artikel met de bevindingen van Cadee is gepubliceerd in het blad Natura (2008/1).