Schaarste en verkiezingen

Gisteren besprak ik tijdens het eten met collega’s de verkiezingsstrijd en de dagelijkse beslommeringen. Een van de dingen hier op het eiland is, dat we voor onze dagelijkse benodigdheden bijna totaal afhankelijk zijn van twee boten per week die zaken invoeren. Al snel na mijn komst hier had ik de eilandmentaliteit te pakken, namelijk als je in de winkel iets ziet wat je lekker vindt, direct grote hoeveelheden inslaan, want morgen is het uitverkocht en je weet niet wanneer het weer wordt aangevoerd. We constateerden dat de wijn sinds december zeker 50% in prijs was toegenomen en mijn Amerikaanse collega klaagde dat een potje pindakaas nu $10 kost, tegen $6 in februari. Ook zijn veel producten gewoon verdwenen uit de schappen. De grootste supermarkt op het eiland is al een paar weken erg leeg. Mijn favoriete mangosap heb ik al een tijdje niet kunnen krijgen en sinds vorige week heeft mijn stamkroeg, waar ik regelmatig heen ging om een Duits biertje te drinken, dat bier niet meer op voorraad. De eigenaar verzekerde me dat het ook niet meer zou komen. Hij betreurt dat net zo hard als ik.

Natuurlijk leven we op een eiland dat afhankelijk is van wat er wordt aangevoerd, maar de situatie nu wordt vooral veroorzaakt door de importbeperkingen die de president van Ecuador heeft opgelegd per 22 januari jongstleden. De belasting op de invoer (van alle buitenlandse producten) is gestegen tussen de 30 en 35%. Veel bedrijven klagen (in kranten en op de tv) dat de invoerbeperkingen het tegengestelde effect hebben en de werkloosheid opdrijven, omdat bedrijven nu eenmaal afhankelijk zijn van buitenlandse producten en bijvoorbeeld machineonderdelen.

Onze problemen vallen daarbij in het niet en kunnen als luxe worden afgedaan, maar voor veel kleine ondernemers is deze maatregel een regelrechte bedreiging van hun middel van bestaan. Ik ben benieuwd in hoeverre de schaarstemaatregelen van invloed zullen zijn op de verkiezingen, die vandaag hier worden gehouden. Veel Ecuadoreanen vinden het wel stoer namelijk dat hun president het zomaar opneemt tegen het buitenland en zij herhalen zijn woorden dat de armen geen behoefte hebben aan dure parfums, alcohol en wijn en dat de Ecuadoreaanse economie beschermd moet worden door importbeperkingen.