Sanne Wallis de Vries: Koning kak

Als de bomen dit jaar hun eerste groen weer dragen en het ‘weer’ allang weer goed te harden is, krijgt dit land een koning. Een Koning! Wow. Niemand die nu leeft in Nederland, met uitzondering wellicht van een stel zeer zeldzame schildpadden in Artis, heeft ooit een koning gehad. Wat een belevenis. Een koning!

Wat ik zo geweldig vond aan de koning toen hij nog een prins was, was dat hij zich inzette voor sanitatie. Dat is een groot en breed begrip, sanitatie, maar één van de onderdelen was en is wereldwijd de kans zo klein mogelijk maken dat kinderen onder de 5 jaar sterven aan diarree. Het is wellicht, op dit moment van de dag, wat vroeg voor een onderwerp als diarree, maar hee, ik persoonlijk vind het veel te vroeg voor deze column, dus laten we die zaken tegen elkaar wegstrepen.

Ik zit hier nu toch. En straks zit de prins op de troon. Straks is de prins koning. En dan is hij bij machte om datgene waar hij zich ooit al zwaar voor in heeft gezet, internationaal op de kaart te zetten, bespreekbaar te maken, ja, misschien zelfs macht uit te oefenen om een onnodige en zich voortslepende situatie te helpen stoppen.

Met andere woorden: onze toekomstige koning wás ooit begaan (in 2009 zeker, want toen las ik erover) met poep. Zal hij zo begaan blijven?

Ik lees overal dat de prins dezer dagen allerlei functies neerlegt, om straks het koningschap zo volwaardig mogelijk te kunnen vervullen. Ik snap dat. Ik heb zelf niet 3, maar 2 dochters en ik snap dat mensen met dochters hun nevenfuncties opzij moeten zetten om hun loopbaan niet kwijt te raken of zelfs maar te schande te maken. Focus en Concentration; anders lukt het werkende leven niet met kinderen aan boord.

Een ander goed voorbeeld van dingen die slecht tot niet lukken zonder Focus en Concentration, is poepen, hoewel, niet als je diarree hebt. Daar heb je weinig tot geen Focus en Concentration bij nodig, dat vindt z’n weg wel.

In sommige gebieden is diarree rampzalig, ja zelfs noodlottig. In sommige gebieden op deze aardkloot is het vanwege economische, cultureel-etnische en macht gerelateerde redenen lastig om die noodlottige situatie te veranderen. Schoon, stromend water zou ’n hoop helpen bij het bestrijden van diarree als doodsoorzaak nummer 1 onder kinderen tot vijf jaar.

Maar helaas. Poep is niet hip, poep is niet sexy. Poep slaat maar slecht aan. Behalve dus bij onder andere de Prince of Orange, zoals onze toekomstige koning ooit trots werd genoemd door de internationale werkgroep Shit and Sanitation.

Oh mensen, lieve luisteraars, ook al lijkt de hele werkgroep Shit en Sanitation verdwenen in een plots ontstaan gat in de aarde, ik kan het in ieder geval op heel het internet niet meer terugvinden; onze Prins Poep is springlevend. Helpt u mij mee hopen dat het koningschap de prins geen poep in de ogen zal strooien? Helpt u mij mee hopen dat hij zich, onder andere, blijft focussen op schoon en stromend water voor iedereen op aarde? Want er valt een hoop te vinden over onze aanstaande koning, en dat gebeurt ook, her en der en te pas en te onpas, op allerhande media, een diarree aan woorden heeft zich reeds uitgestort over de huidige koningin en haar oudste zoon en het is goed dat dat kan en dat dat mag, dat mensen zich bezighouden en druk maken om bijvoorbeeld het programma van de dag van de troonsbestijging, maar beter lijkt het me te zorgen dat als er dan toch een koning komt, dat die iets uitdraagt wat het leven van hulpbehoevende mensen beter maakt, vooral als die hulpbehoevende mens jonger is dan vijf jaar.

En voor iedereen die nu toch definitief wakker is geworden van het gebruik van 17 keer de woorden poep en diarree in deze column en die weinig opheeft met het opkomen voor kinderen; ik kan u verzekeren: als je goed voor kinderen zorgt, krijg je volwassenen waar je weinig omkijken naar hebt. En dat is op zich al iets om naar uit te kijken. Prins Poep is straks niet meer, leve Koning Kak!