Advocaat van de natuur en spreekbuis van het milieu.

Ruud van Beusekom: Urbaan vogelen

  •  
27-12-2015
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
Ruud_van_Beusekom.jpeg
Rotterdam, je zult er maar wonen… Of nee, laat ik de 020-haters tegemoet komen: Amsterdam. Prachtstad natuurlijk, hoewel een beetje druk. Je zult er maar wonen: als vogelaar, bedoel ik. Sorry Anneke Blokker, Remco Daalder en andere stadsecologen, maar ik benijd vogelaars en stadsecologen daar helemaal niet. Zij die hun transportfiets liefst omdraaien zodra ze aan de grenzen van Groot-Amsterdam staan, terwijl het daarachter juist interessant wordt: rust, ruimte, frisse lucht, natuur. Want dát hebben de opeenvolgende gemeentebesturen wel voor elkaar gekregen: Waterland, aan de noordkant van de stad, is nog steeds een weelde.
Onze stadsecologen zélf raken niet uitgejubeld over hun stadsnatuur. Over oorverdovend krijsende halsbandparkieten, plastic meerkoetnesten, blauwe reigers op de Dappermarkt - nog niet met een tang beet te pakken zó smerig - of dat ruige terreintje achter de Makro waar één schamel bosrietzangertje broedt. De stadsdeelraad kan zich hier mooi mee op de kaart zetten, hoor je ze denken.
Nee, ik ben geen urban birder. Dat weet ik heel zeker sinds ik voor de broedvogelatlas van Sovon Vogelonderzoek Nederland de bebouwde kom van mijn woonplaats moest onderzoeken. Met de nadruk op moest, want het stond in de handleiding. Rondfietsen, de kijker heimelijk onder mijn jas, dat gaat nog wel. Maar dan: vijf minuten vogels tellen op één punt, dat je niet zelf hebt uitgekozen. Een onafhankelijke steekproef nemen, heet dat.
Daar sta ik dan op mijn telpunt, met de kijker om mijn nek, geheel vrijwillig op een suf plekje in de gribuswijk van het dorp. Zakdoektuintjes met winkelwagens, hier waak ik-bordjes. Ik ontwijk de priemende blik van een breed gekaakte hondenuitlater - ja, met een foute, eveneens breed gekaakte hond. ´Zondagmorgen! Kunt u niet wat langer op bed blijven? Mij rustig mijn nuttige citizen science-werk laten doen?’, denk ik dan. Ik hoor huismussen, ik schrijf er ongezien vijf op. Eén merel. Hee: een huiszwaluwnest onder de dakgoot. Even word ik enthousiast. Is het wel bezet? Het raam eronder is van een slaapkamer. Ik durf niet, maar ja alles voor de wetenschap en richt mijn kijker. Dan gaat het raam gaat open. Een blonde krullenbos van een jonge vrouw verschijnt. De pitbullman aan het einde van de straat draait zich om. Het zweet breekt mij uit en ik begin onhandig de lenzen van mijn kijker te inspecteren en te poetsen. Overspronggedrag, weten we uit de biologie. Vluchten of vechten?
Vijf minuten vogels tellen! Een eeuwigheid, welke kamerornitholoog heeft dit bedacht? Waarom kijk ik niet gewoon naar voetbal op zondag, zoals ieder normaal mens? Ik kijk zo vaak op mijn horloge, dat de telling niet betrouwbaar meer is. De pitbullman versnelt zijn pas. Na vier-en-een-halve minuut maak ik dat ik wegkom en fiets zo snel mogelijk naar het bos.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.