Ik sta de laatste tijd nog wel eens in zaaltjes voor groepen mensen te praten over de puinhopen in de wereld, want de ene crisis volgt in rap tempo de volgende op. Maar vooral vertel ik en als het mogelijk is demonstreer ik de vele oplossingen voor een betere wereld die allang beschikbaar zijn. Tegenwerking vanuit de bestaande belangen of gewoon onze enorme angst voor het aller engste VERANDERING zorgen er meestal voor dat het roer niet omgaat. Het lijkt er zelfs wel op of er een grens is bereikt aan de invloed die duurzaamheid mag hebben in de maatschappij. Wordt die te groot, dan grijpt een onzichtbare hand naar de noodrem. Vaak zijn de oplossingen simpel en hebben ze een grotere samenhang met andere problemen in de wereld dan je in eerste instantie zou zeggen.
Zo is de meest duurzame energie, de energie die je niet gebruikt. Dus stop meteen, zonder in te boeten op kwaliteit van leven met verspillen want dat kan nu al eenvoudig tot wel 95%. Je hebt gemiddeld een investering van 15 dollar in energie-efficiënte nodig om een vat olie van 75 dollar te besparen. Je hoeft dus niet een hele goede rekenmeester te zijn om in te zien wat we eigenlijk allang weten, dat stoppen met verspillen verstandig is. Als je minder energie verbruikt is het ook meteen een stuk eenvoudiger om direct over te schakelen op decentrale duurzame energie. Nog lang niet iedereen beseft zich dat dit ook vandaag meteen financieel aantrekkelijk is. Dit heeft vooral te maken met de informatie rondom dit onderwerp.
De oude centraal geregelde energiebedrijven hebben natuurlijk geen belang bij decentrale opwekking en zorgen continu voor verwarring. En misschien is dat ook wel logisch want je kunt toch ook niet aan een slager vragen om vegetarisch eten te promoten. Daarom moeten we er niet teveel over praten, het is een kwestie van gewoon doen en in het “echt” laten zien dat het wel kan.
Stel je voor dat we zo het energieprobleem en daarmee dus eigenlijk ook het grootste deel van de water en voedselcrisis in de wereld kunnen oplossen. En misschien moeten we in de gedachten dat alles met elkaar verbonden is nog wel een stapje verder gaan.
Ik was, waarschijnlijk vanwege mijn grote mond over een betere wereld, een paar maanden geleden een van de genodigde bij een lunch in het Vredepaleis met de Amerikaanse Generaal David Petraeus. Petraeus is opperbevelhebber van het US Central Command en verantwoordelijk voor de militaire operaties in onder meer Irak en Afghanistan. Ook wordt hij getipt als de nieuwe republikeinse kandidaat voor de presidentsverkiezingen en is hij de zoon van een Friese vader die tijdens de Tweede Wereldoorlog naar Amerika emigreerde.
Kortom een heer van stand met Nederlandse roots. Terwijl politici veelal om de waarheid heen draaien, zijn militairen vaak ontwapenend eerlijk. Met een paar dia's liet Petraeus zien dat zich zeer belangrijke olievoorraden in de Irak bevinden, en dat dat de belangrijkste reden is van 'onze' aanwezigheid daar. In een bijzin zei hij ook nog iets over terroristen en wederopbouw. Later tijdens de lunch gaf hij aan dat bijna alle oorlogen in de wereld om fossiele brandstoffen gaan, iets waar ik in de discussie over het rapport Davids de laatste weken overigens niets over gehoord heb. En toen ik hem vroeg hoe de wereld er uit zou zien als we voor onze dagelijkse energievoorziening geen olie en gas meer nodig zouden hebben was hij even stil en antwoordde toen met een glimlach: “Dan hebben we een totaal andere wereld en een ding is zeker, ik heb geen baan meer”. Ik denk dat ik hem geloof. Stel je toch eens voor, wat een heerlijk vooruitzicht.