Blog vuursalamander: Amfibieën en zoogdieren

Afgelopen maandag heb ik voor het eerst zelf fuiken gezet in een bospoel. Dat betekende ’s avonds naar het bos en daar het waadpak en vervolgens het water in. Het is nog best lastig om vooruit te komen in zo’n waadpak, helemaal als de bodem vol met takken ligt. Uiteindelijk is het toch gelukt om vijf fuiken neer te zetten. Mijn begeleider had er een hard hoofd in dat er de volgende dag veel in de fuiken zou zitten, aangezien ze door de takken niet helemaal onder water konden staan.

Feestmaal
De volgende dag gingen we toch gespannen terug naar de betreffende poel. Tijdens het uithalen riep mijn begeleider dat ik snel moest komen kijken, want ik had een zoogdier gevangen met een van mijn fuiken! Benieuwd kwam ik het water uitgeklommen en zag in het teiltje een klein zwart beestje welke druk heen en weer zwom en zich verstopte onder de salamanders. Het bleek een waterspitsmuis te zijn! De waterspitsmuis behoort niet tot de knaagdieren maar tot de insecteneters en bezit dan ook een compleet gebit. Deze scherpe tandjes had het beestje goed gebruikt in de fuik, waar we drie doodgebeten salamanders vonden. Het moet er voor hem hebben uitgezien als een waar feestmaal.

Afwezig
Verder zaten er, naast twee bruine kikkers, ook twee soorten salamanders in de vangst: de alpenwatersalamander en de vinpootsalamander. De vinpootsalamander is te herkennen aan een draadvormige deel aan het einde van zijn staart, wat net lijkt op een los elektriciteitsdraadje.  Bovendien heeft het mannetje achterpootjes met vinnetjes tussen de tenen. In totaal hebben we 525 salamanders geteld. Vuursalamanderlarven waren echter de grote afwezigen in de vangst, wat best jammer is, aangezien zij de reden voor het fuiken plaatsen waren. Toch was het leuk om ook dit werk eens te ervaren en andere amfibieën in zulke grote hoeveelheden te zien.